Deze foto maakte ik op dinsdagmorgen - 1 dag na het overlijden van mijn vader

Zondagnacht, op april 2021 is mijn vader overleden.

In de hectiek die volgde, en het regelen van alles rondom zijn uitvaart, was er één ding dat hielp.

En dat was.. hardlopen!

Hardlopen met tranen: hardlopen en rouw

Een overlijden ontwricht, in ieder geval tot aan de begrafenis, het normale leven. Er moet van alles geregeld worden, je moet allerlei beslissingen nemen, er komen mensen over de vloer en er is natuurlijk het Verdriet. Het voelde net alsof ik geen vaste grond meer onder mijn voeten had, en in het luchtledige zweefde, zonder enig houvast.

Het was hardlopen dat hielp

Zo gauw ik mijn hardloopschoenen had aangedaan, en de deur uit rende, voelde me langzaam maar zeker tot mezelf komen. Bovendien meende ik in elke opvliegende vogel mijn vader te zien. En toen ik een bospad inrende, waar het zonlicht door de bomen filterde, dacht ik: 'Nu voel ik me dichtbij papa.'

Als alles anders is, als je verdriet hebt, als je iemand mist, denk dan eens aan hardlopen.

Hardlopen is als een trouwe vriend die er altijd voor je is.

Hoe zijn jouw ervaringen met rouw en hardlopen?