Ren als een kind!

ren als een kind

Rennen als een kind.

Gewoon omdat je het leuk vindt.

Onbekommerd en vrij.

Zonder je druk te maken over je snelheid.

Zonder activity tracker.

Zonder muziek.

Doe jij het nog?

Kinderen zie je het vaak nog doen: gewoon rennen voor de lol van het rennen. Niet rennen omdat je ergens heen moet, maar gewoon zo maar. Omdat rennen natuurlijk is, omdat het leuk is.

Kinderen doen het nog: rennen voor de lol van het rennen

Kinderen zie je het vaak nog doen: gewoon rennen voor de lol van het rennen. Niet rennen omdat je ergens heen moet, maar gewoon, zo maar. Omdat rennen natuurlijk is, omdat het leuk is. Als ik kinderen zie ronddartelen, dan vraag ik me wel eens af wanneer ik dat ben kwijtgeraakt. Tegenwoordig ren ik vooral omdat ik gehaast ben; omdat ik de was nog moet doen, de boodschappen nog moet halen, of vanuit een innerlijk gevoel van haast.

En helaas dartel ik ook niet zo blij tijdens mijn dagelijkse hardlooprondjes. Eerlijk is eerlijk, ze zijn vaak een verplicht nummer. Ik weet dat het goed voor me is, en dat ik me daarna beter voel.

Maar ik ren niet zo blijmoedig als een kind.

De verplichte rondjes rondom het park tijdens de gymlessen op de middelbare school hebben in ieder geval niet geholpen, want daar ontdekte ik dat ik een langzame hardloper was. Ik was altijd dat meisje dat als laatste binnen kwam. Nou ja, één na laatste. Een klasgenote met zwaar overgewicht kwam nóg later binnen.

Dat ultieme dartelgevoel

Voor mij is dat ultieme dartelgevoel gevat in de intro van de zoetsappige serie Het Kleine Huis op de Prairie, waar blijmoedig de kinderen door de prairie stuiteren.

Dus de volgende keer dat ik ga lopen beeld ik me gewoon in dat ik door het malse gele koren ren zoals Laura Ingalls, terwijl sexy Michael Landon goedmoedig toekijkt en lacht.

Loop jij nog wel eens als een kind?

Similar Posts

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.