Geen zin
Soms trek ik zeurend mijn hardloopschoenen aan. Dan klaag ik tegen mijn echtgenoot, dat ik 'geen zin heb'. Hij heeft daar een simpele oplossing voor: 'Dan ga je toch niet?!'
Mijn Geen-zin-theorie
Dan doe ik hem mijn Geen-zin-theorie uit de doeken.
'Ja maar, ik heb nooit zin om te gaan lopen. Als ik ga wachten tot ik zin krijg, dan wordt het nooit wat. Sommige dingen moet je gewoon doen. Dan krijg je vanzelf zin! Bovendien, erná voel ik me altijd super!'
Bij het horen van deze theorie verscheen in de ogen van mijn man plotseling een opgewonden schittering. Te laat besefte ik mijn fout. Er is namelijk nog een gebied waar ik wel eens 'geen zin' heb.
Maar terugkrabbelen had geen zin meer.
hahahaha
In het begin zei ik wel: "Ik moet nog gaan hardlopen".
Maar dat is nu wel voorbij.
Het is eerder "Ik wil nog gaan lopen" geworden - begin van een verslaving zeker?
Ik zeg meestal ook nog: 'Ik moet gaan hardlopen.' Dan verbetert mijn man me en zegt: 'Nee, je wílt gaan hardlopen.'
Maar het voelt toch vaak als een moetje!
Ik merk wel als ik blijf regelmatig sporten dan krijg ik vanzelf zin.
Je lichaam went er inderdaad wel aan, en dan voelt het op een gegeven moment raar als je niet gaat.
Hahahahaha geweldig dit !!
Wat zegt het over mij als trouwe lezeres dat ik dit stukje volgens mij herken van Berichten van het moederfront? :):):)
Heerlijj stukje!