Soms doe je ontdekkingen die zo simpel en vanzelfsprekend zijn, dat je niet snapt dat je ze niet eerder bedacht. Ik noem dat soort openbaringen een Open Deur Ervaring.

Zo was ik een tijdje terug, op een donderdagochtend behoorlijk moe.

Sterker nog, ik had het idee opgevat dat ik niet kon gaan hardlopen. Bovendien is mijn donderdagochtend hardlooproute ook nog eens de langste van de hele week.

Nou moet er behoorlijk wat aan de hand zijn wil ik niet gaan hardlopen, want ik vertrouw mezelf voor geen cent. Doorgaans beschouw ik dergelijke gedachten als smoesjes, die met kracht moeten worden bestreden. Maar eerlijk is eerlijk, ik voelde me echt wel heel erg moe.

Ik zag als een berg tegen mijn donderdag looproute op.

En toen kwam mijn Open Deur Ervaring!

Open Deur Ervaring

Ben je er klaar voor? Hier komt een voor de hand liggende wijsheid, die desalniettemin nieuw voor mij is:

'Je kunt natuurlijk ook gewoon een kortere afstand lopen!'

Duh!

Blijkbaar ben ik nogal hardleers, want in 2008 worstelde ik met hetzelfde probleem. Ik schreef daar toen deze blogpost over.

'You can do it!'

Dankzij verschillende trainingsschema's, van o.a. John Bingham en Jeff Galloway, loop ik tegenwoordig minimaal vijfenveertig minuten. En op zondag zelfs zo'n twee uur, als ik naar Westendorp ren en weer terug. Daarna val ik na vijftien jaar huwelijk opnieuw in de armen van mijn man. Niet zozeer omdat ik overspoeld wordt door liefde, als wel omdat mijn beentjes mij in de steek laten.

Drie kwartier rennen duurt 45  minuten!

Maar nu doet zich het probleem voor dat vijfenveertig minuten rennen wel vijfenveertig minuten in beslag neemt! En dat laat zich wat minder makkelijk ergens tussen proppen. En omdat mijn innerlijke loopsnob haar neus ophaalt voor dertig minuten, kon het gisteren zo maar gebeuren dat ik helemaal niet wilde lopen. Verveeld lag ik op de bank in druk gesprek met mezelf:

'Dertig minuten is de moeite niet, dus ik ga niet. Ik kan er toch ook niks aan doen dat we de hele dag bezoek hadden? Anders was ik wel naar Westendorp en terug gelopen, maar dit was overmacht. Bovendien: nu ben ik te moe.'

Dat is je linker hersenhelft die aan het woord is!

Jeff Galloway schrijft in zijn boek 'You can do it!' dat dit soort argumenten afkomstig zijn van de linker hersenhelft. Die is namelijk altijd bang te veel te doen en ligt liever op de bank met een chips. De linker hersenhelft doet me altijd erg aan mezelf denken.

Maar terwijl ik daar zo lag, voelde ik me almaar vervelender. Dus toen mijn linker hersenhelft even niet oplette sprong ik snel van de bank in mijn sportschoenen en rende de deur uit. Ik kuchte en pufte, en het was alsof ik door de stroop liep, maar ik liep tenminste. Maar in plaats van te zeuren dat ik niet wilde zei ik tegen mezelf:

'You can do it!'

En wat bleek?

Ik kon het inderdaad.

De moraal van dit verhaal 2021

Heb je een slechte dag? Te weinig tijd om te gaan lopen, of ben je te moe voor je normale looprondje? Loop dan gewoon wat korter en rustiger!

Iets is beter dan niets en 20 minuten hardlopen is altijd nog beter dan thuis op de bank blijven liggen.

Lees ook Afstand berekenen!