Hoewel ik het liefst alleen loop, heb ik altijd gezelschap. Ik weet me altijd omgeven met een grote groep loopmaatjes.

Achteraan loopt Zeurtje, die klaagt en kraakt dat het te koud is, of te warm, dat ze moe is en dat ze naar huis wil. Zeurtje krijgt altijd op haar kop van Drillsergeant. 'Doorlopen Zeur!' schreeuwt hij haar toe. 'Anders moet je honderd push-ups doen. Ben ik duidelijk?!'
Dan werpt Zeurtje mij een blik toe, en ziet er uit alsof ze elk moment in tranen kan uitbarsten.

Naast mij loopt altijd Ego. Die schreeuwt niet, maar ze is altijd erg aanwezig. Ze spoort me aan harder te lopen, en is voortdurend aan het checken of ik wel hard genoeg ga. Ego maakt me altijd nerveus, en haar aanwezigheid is een flinke domper op mijn loopplezier.

In het midden van deze groep, daar loop ik. En ik roep tegen al mijn loopmaatjes: 'Ik loop niet voor de glorie of de prijzen. Ik loop voor rust en kalmte. Ik loop om mezelf te vinden, en om de veranderende seizoenen aan den lijve te ervaren. Ik weet dat ik niet hard genoeg kan lopen om jullie af te schudden, dus ik heb me bij jullie gezelschap neer gelegd. Maar zouden jullie alsjeblieft je kop willen houden, en mij mijn eigen weg laten lopen?!'