Veel van mijn looprondjes eindigen op een bruggetje. Dan hang ik hijgend over de gele reling, en zie mezelf weerspiegeld in het modderige slootwater. Regelmatig menen voorbijgangers mij dan te moeten toe roepen: 'Doe het niet, er is nog zoveel om voor te leven!' Dan vertrek ik mijn gezicht in een geruststellende grimas en maak snel wat rek- en strekbewegingen.

Maar toen ik vandaag over de reling hing, groette mijn spiegelbeeld mij niet, want de sloot stond leeg.
'Is alle water weg?' klonk een verontruste stem naast me. Ik keek opzij en zag een tandeloos oud mannetje op een scootmobiel.
Met een blik op de modderige bodem van de sloot knikte ik: 'Ja, het water is weg.'
'Dat moet dan aangevuld worden,' verklaarde het mannetje plechtig, en voegde er toen berustend aan toe: 'Maar ja, daar gaan wij niet over.'

Hardloop- en levenslessen, je vindt ze overal.