Elke zaterdag maak ik handig gebruik van de zwemlessen van mijn jongste zoon Piet, en lift mee naar het zwembad, zodat ik de vijf kilometer naar huis kan rennen.

Terwijl ik daar zo liep zag ik in de verte twee vrouwen rennen. Maar in plaats dat ze steeds kleiner werden, werden ze groter en groter. Uiteindelijk haalde ik ze zelfs in! Dat is me nog nooit gebeurd. Meestal word ík ingehaald. Een beetje zenuwachtig van dit onverwachte succes liep ik nog maar wat harder: want god verhoede dat zij míj nog weer zouden inhalen. Ik ben nog nooit zo snel naar huis gerend.

Wat maar weer eens bewijst dat zgn. 'hazen' niet per sé voor je hoeven te lopen. Je gaat ook harder als ze achter je lopen!