Comments

Deprimeren of inspireren? — 3 Comments

  1. Dat durf ik echt niet. Twee keer heb ik het naar zwemles gedaan, zodat ik tijdens de zwemles kon lopen. Het is tenslotte bij een sportschool, dus ik dacht dat het niet zo op zou vallen. Maar oh, ik zag de andere moeders kijken en denken. En daarna begonnen de gesprekken over het wel of niet bestaan van hun sportieve activiteiten. Nee, ik durf niet meer... Maar, knap van jou! Ik wilde dat ik het ook durfde. Gewoon doen, mij zou het dus inspireren.

  2. Ik heb er nooit bij stil gestaan wat de anderen hier van vinden. Als het een schuldgevoel geeft dat ze zouden moeten sporten dan draag ik graag dat steentje bij want tenslotte is een beetje beweging goed voor iedereen!
    Verder is het gewoon lekker praktisch, ik zou niet weten waarom ik relaxed uit mn bed kom en mij dan in hakken en een spijkerbroek moet persen om die vervolgens weer uit te trekken?
    Ik sport eigenlijk al mn hele leven (al dan niet met soms heel veel tegenzin), het is een 'way of life' geworden en dat straal ik daardoor denk ik ook een beetje uit, maar ik raad het iedereen aan!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

Discover more from Ren mama, ren!

Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.

Continue reading