Voor mijn verjaardag hadden Moeder Natuur en mijn lichaam de koppen bij elkaar gestoken, en me een Geweldige Loop geschonken. De zon scheen uitbundig, de bomen pronkten met hun herfstkleuren, en mijn lichaam voelde licht en vrij. Het was een prachtig cadeau!

Terwijl ik daar zo galoppeerde, besefte ik ineens: zou het niet fantastisch zijn om op mijn 42ste verjaardag even een marathon te rennen?! Wat een prachtige, symbolische actie. Ik zou tegen mensen kunnen zeggen: 'Op mijn 42ste verjaardag rende ik 42 kilometer. Dat is een marathon hoor!'

Ik werd helemaal opgewonden, en blij, maar toen realiseerde ik me: 'Ik kan geen 42 km rennen.'
'Waarom niet?' vraag je je misschien af.
Omdat mijn ouders op bezoek kwamen om twee uur, natuurlijk. Het onbrak me simpelweg aan de tijd!

Bovendien hoop ik mijn 43ste verjaardag ook nog te beleven...