Tegenliggers en dwarsliggers
Hordes scholieren, ik zie ze met lede ogen naderen. Ofwel ze zijn zo druk met sms-en op hun mobieltje terwijl ze naar hun iPod luisteren, dat ze ziende blind en horende doof zijn, of ze zien me wel, en dan kan ik rekenen op vals gegiechel en een 'leuke' kwinkslag.
Het is een lastige keuze: word ik liever omver gereden, of onderga ik lijdzaam hun hoon. Maar mijn overlevingsinstinct blijkt keer op keer sterker dan mijn weerzin tegen hun commentaren, en dus roep ik tegenwoordig op luide toon wanneer ik een hevig sms-en scholier zie naderen: 'Van onderrruh!'
Dat slaat helemaal nergens op, maar heeft als prettige bijkomstigheid dat ze dan te verbluft om nog 'iets leuks' te zeggen.
Toch is er een categorie tegenligger die mij nog minder kan bekoren: de wandelaar-met-loslopende-hond, die ook nog eens aan de verkeerde kant van de weg loopt!
Welke soort tegenligger zie jij liever gaan dan komen als hardloper?
Liep in de beginjaren '90 vaak van mijn werk naar huis. Liep destijds nooit tegen de fietsende jeugd in. Ze reden je gewoon van het fietspad af.
Tegenliggers; je moet er alert op blijven. We delen de weg of straat nu eenmaal met elkaar en sommigen hebben daar duidelijk wat moeite mee. Soms wordt je met opzet de berm ingedrukt maar andere keren gaat een pizzakoerier heel attent met een boogje op je heen.
Van de zomer werd ik bij het hardlopen 's ochtends ingehaald door een groepje jongens waarvan er een voor mij zijn broek naar beneden deed en 'full moon' verder fietste. Ik heb er de hele dag regelmatig om moeten lachen.
Die loslopende honden.... Ik heb zelf een beetje een hondenfobie - ik heb gewoon het idee niet altijd het hondengedrag goed te kunnen inschatten. Vind ze daardoor onvoorspelbaar. Regelmatig als ik aan het hardlopen ben komt er een hond op me afgerend. Soms springt zo'n beest tegen me op, terwijl het baasje roept: "hij doet niets hoor". Hij doet wèl iets - springt nl tegen me op.
Nu minder ik vaak vaart, op het moment dat ik langs een loslopende hond ren.
Groepjes fietsers kom ik niet zo vaak tegen, op mijn rondje.
Waar ik me aan erger zijn automobilisten die met een rotvaart passeren op een smal 80km-weggetje. Ik loop netjes aan de linkerkant van de weg en zodra ik een auto aan hoor komen ga ik zo ver mogelijk naar links, dus ik hou rekening met de naderende auto.
Maar het gebeurt regelmatig dat de betreffende chauffeur zonder zijn/haar snelheid ook maar iets aan te passen, langsraast. Asociaal vind ik het.