Ken je de uitdrukking: 'Met je ziel onder je arm lopen?' Dit betekent dat je je doelloos, verveeld of rusteloos voelt.

Het beeld van iemand die zijn ziel onder zijn arm draagt, suggereert dat die persoon zijn innerlijke vreugde of motivatie kwijt is.

Als je met je ziel onder de arm loopt dan weet je niet goed weet wat je met jezelf aan moet. Het is alsof je je ziel niet in je lichaam voelt, maar als een los object bij je draagt, zonder richting of doel. Lekker dan!

Boek: De ziel onder de arm

In haar boek De ziel onder de arm schetst Désanne Van Brederode een ontluisterend portret van hardlopers!

Hoewel hardlopen bekend staat als een individuele sport, beschrijft Van Brederode hardlopers in haar boek als stuurloze kuddedieren. Als mensen die dénken dat ze heel bijzonder bezig zijn, maar feitelijk niet meer zijn dan letterlijke en figuurlijke meelopers.

Hardlopers als stuurloze kuddedieren

'Tijdens een tochtje van A naar B, op een zaterdagmorgen eind september door het Amsterdamse Vondelpark, schrok ik van de onvoorstelbare hoeveelheid hardlopers.

Er was geen marathon gaande, maar dat maakte de massaliteit misschien nog wel meer bevreemdend; voor fietsers, kalm sjokkende hondenuitlaters, ouders achter buggy's en kinderen op rolschaatsen en stepjes was niet meer duidelijk welk deel van de weg ze veilig konden gebruiken. Toeristen en bejaarden, al dan niet met rollator, zwenkten zich een weg tussen de sporters door.

Die liepen met een blik op oneindig hun persoonlijke record te verbeteren, het gewenste aantal calorieën te verbranden of de stress van een week hard werken eruit te zweten… Of te genieten van het groen, want het vooruitzicht van een frisse regendouche een ontbijtje met Starbucks latte (…) Maar nu eerst even afzien. Je ware zelf hervinden, pal achter de pijngrens. Overal hun gehijg, hun gezucht. Gestroomlijnde felgekleurde pakjes, geavanceerde schoenen, dunne draadjes naar hun oren om te luisteren naar hun favoriete hits. Ook hier een enkeling met baby in buggy: heeft die kleine alvast z'n zuurstofboost binnen.

Hoewel ik goed weet waar het genot van al die lopers uit kan bestaan, stemde deze aanblik me plotseling moedeloos. Troosteloos. Ik dacht aan de natuurdocumentaires van Hugo van Lawick, aan beelden van drommen dieren op zoek naar water, naar schaduw, naar een plek zonder roofdieren waar ze rustig zouden kunnen paren en paren. Aan de kuddes mensen die op zondag naar de kerk gingen, lang geleden, recht vooruit kijken en niet lachen, niet kletsen en vooral niet vragen: Waarom doen wij dit?

En toch, toch meenden al deze hardlopers dat ze uiterst autonoom en uniek waren, bijzonder zelfs, met een eigen plan van aanpak en een persoonlijke instructeur in de vorm van een app in hun smartphone. 'Het is goed om bewust te leven - dat zouden meer mensen moeten doen.'
De ziel onder de arm, dat dacht ikzelf. Ondanks mezelf. Want terwijl ik dat dacht, hoorde ik er het neerbuigende toontje bij. Mijn minachting. Met 'deze generatie' voor mijn part, maar in ieder geval met deze stuurloze sporters op hun open zeeën van asfalt en aangeharkt gras.

Maar misschien is het wel de mooiste, beste en meest geëigende plek voor een ziel: om onder de arm te worden rondgedragen. De ziel gewoon meenemen, zoals de baby mee mag met het hardlooprondje.'

Loop ik met mijn ziel onder de arm?

Zelf heb ik niet het idee dat ik met mijn ziel onder de arm loop als ik ga hardlopen. Sterker nog, ik heb juist altijd het gevoel dat ik mijn ziel hervind tijdens mijn dagelijkse hardlooprondje. Hardlopen is een manier voor mij om mezelf te hervinden.

Leestip

Introvert hardlopen

Praktische informatie

De ziel onder de arm is voor 19,95 te koop bij bol.com.

Wat vind je van dit citaat? Spreekt het je aan, is het herkenbaar? Of juist helemaal niet?