Ik ben Jogger, hoor mij schreeuwen!
De campagne We are not joggers van sportmerk Pearl Izumi is diverse mensen in het verkeerde keelgat geschoten. In deze campagne wordt namelijk nadrukkelijk onderscheid gemaakt tussen hardlopers en joggers, waarbij joggers worden neergezet als minderwaardige hardlopers. Joggen wordt dus negatief neergezet.
Feitelijk zegt het natuurlijk meer over de hardlopers die het nodig vinden andere mensen te omschrijven als 'máár joggers' dan over de joggers zelf. Ergens is het nogal zielig als je jezelf zo op de borst moet slaan. Maar afgezien van eventuele beledigde gevoelens is het natuurlijk een briljante campagne, want mensen gingen er over praten. Dat soort publiciteit kun je niet kopen!
De rollen omgedraaid: de jogger is juist bewonderenswaardig!
De campagne herinnerde me aan een hoofdstuk uit het boek Running & Philosophy. Maar waar in de Pearl Izumi de jogger minderwaardig is, wordt de jogger in Running & Philosophy juist neergezet als de meest bewonderenswaardiger hardloper die er is! De jogger loopt namelijk niet voor de prijzen, nee de jogger loopt vanuit een innerlijke motivatie. Ook zonder de datum van een hardloopwedstrijd in het verschiet, trekt de jogger zijn of haar hardloopschoenen aan en rent naar buiten.
Jogger loopt vanuit 'intrisieke' motivatie
De jogger loopt voor een goede lichamelijke en geestelijke gezondheid. Dat zijn algemene doelen, die veel minder meetbaar zijn dan bijvoorbeeld een pr. En dat betekent dat joggers over enorme hoeveelheden zelfdiscipline en doorzettingsvermogen moeten beschikken.
Als hardloper herken ik me in de jogger: ik houd niet van wedstrijden, en probeer niet mijn pr te verbeteren. Sterker nog, ik heb niet eens een pr. Ik loop omdat het me gezond, en in geestelijk evenwicht houd. En dat blijkt voldoende om me vijf keer per week de deur uit te krijgen ín mijn hardloopkleding.
Wat motiveert jou om te gaan hardlopen?
Zie mijn motivatie. http://www.tinyraijmakers.com
Ha 🙂
Ik kán gewoon niet harder. Ben een geboren jogger en nog nooit competetief geweest. Bewegen is gewoon leuk, dat is motivatie genoeg.
Maar er streek wel een glimlach over mijn gezicht bij de lovende woorden over de jogger. Zonder doel toch maar die schoenen weer aantrekken. Nou ja, geen doel? Het buiten zijn, het bewegen en genieten is doel en hoofdprijs in één.
Poeh, ik weet het niet precies. Het is bij mij omgeslagen, een maand of drie geleden van 'ik moet ook weer eens lopen' naar 'joepie, ik mag weer lopen' of 'wanneer mag ik weer'. Soms niet eens altijd zoveel energie, maar gaandeweg verandert dat. Heerlijk!
Hardlopen verheldert is de slogan en dat werkt echt voor mij. Ik kan niet zonder zoals ik laatst al liet weten in het interview.
groetjes,
Dorothé
http://djaktief.wordpress.com/2012/03/30/interview-ren-mama-ren/
Ik ben afgelopen weekend weer begonne met hardlopen, oh, pardon: Joggen. En I'm proud to be a Jogger. (of in ieder geval to become one dan..) Ik merk nu al dat het gewoon lékker is. Als je klaar bent.
Motivatie:
-Het kost niets
-Dicht bij huis
-Snel weer terug
-conditie op peil brengen (en houden)
Ik ben een hardloper - maar ik beschouw joggers ook gewoon als hardlopers, alleen gebruiken ze er een beetje een suf woord voor ;).
Mijn motivatie om te lopen, is dat ik er blij van word. Toch blijkt dat niet altijd voldoende om mij er vier keer in de week voor in de loopkleren te laten hijsen. Mij helpt een loopje in het vooruitzicht om dat wél te doen. En van zo'n loopje word ik vaak ook weer blij. Ook van een pr, ja. Ben ik competitief ingesteld? Ja, wellicht, al ben ik dan vooral in competitie met mezelf, en niet zozeer met anderen. Genieten staat op de eerste plaats voor me, en als het presteren in dienst staat van het genieten, vind ik het goed. En soms slaat de balans om, dan presteer ik wel, maar geniet ik niet echt, of ik geniet niet omdát ik niet goed presteer (dat is het ergste), en dan maak ik weer even een pas op de plaats om me af te vragen waarom ik het ook alweer doe.
En verder gun ik vooral iedereen dat ze dezelfde lol ervaren als ik heb in het buiten zijn en bewegen. Maakt niet uit of je wandelt, of fiets, hardloopt met 7 km/u of met 15 km/u, voor mijn part ga je golfen of zo (als het dan echt moet), maar ga naar buiten en beweeg. Zoals Dolf Jansen in een column schreef: "Tuurlijk, het is wat fris, er is wat neerslag, het is binnen lekker warm, maar een stukje lopen is altijd (echt altijd!) lekkerder dan binnen blijven." En zo is het.
Ik heb twee marathons en 3 halve uitgelopen. Niet gek voor een 49 jarige met een probleem in de bloedvaten aan beide benen. Maar ik kan dus nauwelijks sneller lopen dan ik nu doe. Vroeg een keer in een nieuwsgroep info over de tijdslimieten van diverse marathons in het land. En kreeg daar door een stelletje weinig beschaafde marathonlopers honende kritiek op (of misschien hadden ze gewoon zin in lol trappen, wie zal het zeggen). Heb me meteen afgemeld bij die nieuwsgroep en heb ook weinig zin om me aan te sluiten bij een atletiekver. om dezelfde reden.
De discussie doet een beetje denken aan de protestantse kerken waar ik ervaring mee heb. Ben jij wel van het echie of toch eigenlijk een beetje een heiden? Wil ik niets mee te maken hebben.
Gewoon lekker lopen en niet zeuren. Groet, Hsm.