De schildpad en de haas.
Ik rende over een bossig fietspad toen ik iets achter mij hoorde. Angstig keek ik om en vreesde daar weer eens een hond te zien, van het type vals keffertje dat niet alleen blaft maar ook bijt.
In eerste instantie zag ik mijn vrees bevestigd, maar toen het schepsel dichterbij kwam bleek het een groot uitgevallen poes, en toen het nog dichter bij kwam dacht ik vertederd: ‘Aaaah, het is een hertje!’ en feliciteerde mezelf met deze authentieke natuurervaring.
Maar toen kwam het nog dichterbij en bleek het een monsterlijk grote haas te zijn.
Angstig keken wij elkaar in de ogen in een strijd wie het bangst was voor wie.
Ik won, de haas draaide zich als eerste om en ging er als een haas van door.
En ik besefte dat ik even deel had uitgemaakt van een heuse parabel: die van de schildpad en de haas.
En weer had de schildpad gewonnen.
Volgende keer je bril op tijdens het rennen. Een hert of een haas, lijken toch niet echt op elkaar… tenminste: de herten en hazen die ik ken niet… Wel gaaf hoor. Bij ons lopen de vossen vanuit het duin, wel eens door de buurt. Gaaf!