Lopen voor twee
Ik rende mijn zondagochtend rondje, en kwam een heleboel hardlopende stellen tegen. En het viel me op dat de vrouwen druk kwekten, terwijl de mannen een wat glazige blik in hun ogen hadden.
Nou vraag ik me af: weerspiegelt samen hardlopen je relatie? In mijn huwelijk ben ik beslist de prater, en ik ken die glazige blik maar al te goed. Ik heb altijd gedacht dat het leuk zou zijn om samen te gaan hardlopen, maar nu krijg ik mijn twijfels!
Floris en ik hebben bovendien een stille, sluimerende drang de ander de loef af te steken, en ik ben bang dat hardlopen die naar de oppervlakte zal brengen! En niet op een goede manier.
Zelfs nu al, vertelt Floris nonchalant hoe hij in maar vijftien minuten even naar het treinstation is gerend om de trein te halen, terwijl hij weet dat ik daar na acht jaar hardlopen twintig minuten over doe. En om zijn punt nog wat duidelijker te maken voegt hij er vals bescheiden aan toe: 'In mijn Birkenstocks, hè!'
'Ja schat,' knarsetand ik dan, 'Ik weet het.'
Dus ik denk dat ik maar solo blijf lopen.
Op die manier kan ik tegen mezelf kwekken, en ik ben een geweldige luisteraar.
ik heb nooit lucht over om te kletsen! ik denk niet het wat voor Manlief en mij is om samen te gaan hollen...doe jij het wel eens?
Volgens mij levert het hier een echtscheiding op, samen sporten.
Welke vrouw kent niet die glazige blik van manlief? Maar daar zou ik inderdaad ook niet naast willen lopen.
En trouwens: zit die competitiedrang niet in iedere man? Stel je voor dat 'het vrouwtje'(brrrrr...) sneller loopt!
Nee hoor, ik loop gewoon alleen. Alleen met mijn muizenissen en regelmatig loopt mijn hond mee. Een vrouwtje natuurlijk
Als man weet ik dat er voldoende vrouwen harder lopen. Who cares?
Maar het heerlijke van hardlopen is gewoon even lekker alleen zijn en niets te hoeven. En dat wil je soms gewoon even.
De hond (wel een vrouwtje) loopt wel altijd mee, maar dat is niet echt een prater