In een vorige post schreef ik al over de therapeutische waarde van hardlopen om te ontstressen en bij rouwverwerking. In Runner's World Magazine van oktober 2012 las ik een interessant stukje over de therapeutische waarde van hardlopen voor normaal begaafde jongeren met autisme!

Hardlopen en doelen stellen

Door hardlopen ervaren autistische jongeren het nut van het stellen en bereiken van korte termijn en lange termijn doelen. Directeur Jan Otten van Het Kasteelpark, een school voor bijzonder onderwijs in Out Turnhout wordt als volgt geciteerd:  'Lopen is een pure vorm van zijn, je hebt enkel jezelf nodig en daarom is alles wat je doet per definitie goed. Je slaagt altijd.'

Ik kan me goed voorstellen dat hardlopen nuttig is voor jongeren met autisme. Want hardlopen helpt je inderdaad om doelen te stellen, en daar systematisch naar toe te werken. Taken die in eerste instantie overweldigend lijken, worden plotseling 'goed te doen' door ze in subdoelen te verdelen, en die vervolgens systematisch af te werken.

Pak het systematisch aan

Als ik bijvoorbeeld een dag heb waarop mijn te-doen-lijstje eindeloos lijkt, dan helpt een systematische aanpak. Gewoon rustig beginnen bij de eerste taak, en dan vervolgens de rest afwerken. Net als bij hardlopen! Niet denken: 'Vandaag moet ik 18 kilometer hardlopen, en dat betekent in mijn geval tweeëneenhalf uur hardlopen! Aargh!'

Dan kalmeer ik mezelf door die tweeëneenhalf uur op te delen in hapklare brokken van 10 minuten. Ik ren 10 minuten, en dan houd ik 1 minuut wandelpauze. En dat herhaal ik net zo lang tot ik bij de Radstake ben voor een kop koffie, en daarna herhaal ik dat net zo lang tot ik bij Erve Kots ben. En tataaa! Ik heb maar liefst 18 kilometer gerend!

Dankzij hardlopen heb ik geleerd dat ik veel meer kan dan ik denk.

Leestip: Hardlopen zonder doel!