Als het leven lastig is
Vorige week is mijn middelste zoon geopereerd aan zijn knie in het Radboudziekenhuis in Nijmegen.
Het was een flinke operatie, en hij moet 6 weken op krukken lopen. Fietsen mag ook niet, en dus moet ik hem 's ochtends naar school brengen en 's middags weer ophalen. Geen probleem, daar ben je moeder voor.
Maar het vervelende is dat de logistiek die dit met zich meebrengt mijn dagelijkse hardlooprondje bedreigt. Want normaliter ga ik rond 7.45 hardlopen en kom dan meestal rond 8.30 weer thuis. En laat ik nou net mijn zoon om 8.10 naar school moeten brengen!
'Hoe ga ik dit aanpakken?' vroeg ik me af. 'Want ik wil het hardlopen niet opgeven.'
'It's a slippery slope!'
Door alle spanningen rondom de operatie was ik in de herfstvakantie best moe. Het is toch niet niks als je kind geopereerd wordt. En dus gunde ik mezelf de luxe om 's ochtends wat langer te slapen. Maar doordat ik later opstond, kwam mijn dagelijkse hardlooprondje in het gedrang. Sterker nog, ik sloeg uiteindelijk zelfs drie ochtenden mijn hardlooprondje over. Iets wat ik zelden tot nooit doe.
En dat herinnerde me ergens aan. Namelijk dat het een 'slippery slope' is. Oftewel, als ik één keer oversla, sla ik zo twee keer over. En voor ik het weet drie, en al snel loop ik helemaal niet meer!
Mijn dagelijkse hardlooprondje is ferm ingebed in mijn dagelijkse ritme. En verstoor je dat dagelijkse ritme, dan verstoor je dus ook mijn hardloopgewoonte.
En als er iets is wat ik wil vasthouden, dan is het wel hardlopen. Want door hardlopen kan ik beter omgaan met wat het leven brengt.
Als het leven je plannen doorkruist, pas dan je plannen aan
Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Wijs geworden van mijn ervaring in de herfstvakantie was ik vastbesloten om elke dag te gaan lopen! Na enig nadenken wist ik de oplossing. Ik ga voortaan al om 7.15 gaan hardlopen. Dan ben ik rond 8 uur thuis, en heb ik genoeg tijd om mijn zoon in de auto te laden. Ik gooi een winterjas over mijn bezwete hardloopoutfit, en zo breng zo mijn zoon naar school.
Dan kom ik op mijn normale tijd van 8.40 weer thuis, en kan de rest van mijn dag weer volgens het normale (werk)ritme verlopen.
Zo gezegd, zo gedaan. Het lukt me om het hardlopen een half uur eerder te doen, zodat het een onderdeel van mijn dag blijft.
Want sommige gewoontes moet je in stand houden!
En ergens is er altijd wel een gaatje te vinden.
Respect Nicole. Als je wil vind je een oplossing en als je niet wil een excuus.
Beterschap voor je zoon.
Groetjes,
Dorothé