Van Tuitjenhorn naar Schoorl

Onze vakantie naar de blanke top der duinen, die schittert in den zonnegloed, waar de Noordzee vriend'lijk bruischend Neerlands smalle kust begroet, was voor mij een prachtige gelegenheid eens ergens anders te rennen dan de mij bekende, platgetreden, paden van de Achterhoek.

Er zijn immers grenzen aan de afstanden die mijn dravende beentjes mij kunnen dragen. Maar met een genereuze voorsprong per auto, is het ineens mogelijk van Tuitjenhorn naar Schoorl te rennen.

Dus rende ik het ghetto van de camping uit, nagewuifd door de campingmascotte, en rende Tuitjenhorn in. Na Tuitjenhorn volgde Warmenhuizen, terwijl ik mijn ogen uitkeek naar de weidse velden gevuld met rode kool. In de Achterhoek is het uitzicht lang zo weids niet, en wordt de blik al snel geblokkeerd door koppige maïsvelden.

Zonder al te grote omwegen lukte het me Schoorl te bereiken, maar vervolgens kon ik die vermaledijde klimduin niet vinden. Gelukkig bracht een vriendelijke voorbijgangster uitkomst: 'U gaat twee keer naar rechts, en dan rechtdoor, en dan loopt de weg dood op het klimduin.'

Is het niet wonderlijk dat, wat voor de een een doodlopende weg is, voor de ander een prachtig einddoel is?

8,85 kilometer

Similar Posts

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.