Stap voor stap

Ik was vanochtend acht kilometer naar Westendorp gerend, en stapte het Pannenkoekenhuis binnen, waar de serveerster mij begroette met: 'Koffie zeker?'

'Graag! En doe er vandaag ook maar een spa bij,' bestelde ik gul.
En terwijl ik gelukzalig van mijn koffie nipte, bedacht ik: 'Als ik hier op de fiets was, wat moest ik dan een pokkeneind terugfietsen!'

Is het niet wonderlijk dat ik makkelijker acht kilometer ren, dan fiets?! Ik denk dat het komt omdat die acht kilometer verdeeld zijn in vijf hapklare brokjes van tien minuten. Alles ziet er hanteerbaarder uit als je het in stukken hakt. Wat eerst overweldigend leek, wordt plotseling mogelijk.

Zo is het met het moederschap, en zo is het met hardlopen.

Als iets je onmogelijk lijkt, begin dan gewoon met die eerste stap. En als je die hebt gezet, probeer je een tweede, en als je dan toch bezig bent kun je net zo goed een derde zetten.

En voor je het weet kijk je om en besef je: 'Moet je mij zien! Wie had dat gedacht?!'

Similar Posts

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.