McDonalds Loop
Tijd alleen is een zeldzaam goed als moeder van vijf, en sinds mijn oudste twee naar de middelbare school gaan, zeldzamer dan een kabinet van Balkenende dat niet voortijdig valt.
Dus toen Jan vrijdagmiddag al om half één voor mijn neus stond, besloot ik het nuttige met het nuttige te verenigen, en nodigde hem uit voor een tocht naar de McDonalds. Ik lopend, en hij op de fiets er naast.
'Gezellig Jan, want ik durf daar nooit zo goed alleen te lopen,' vertrouwde ik hem toe, en verheugde me handenwrijvend op de route door het bos die ik in mijn eentje meestal mijd.
'Huh?' Jan keek mij niet begrijpend aan.
Je wilt zo'n kind niet bang maken, dus verklaarde ik: 'Ik ben altijd bang dat ze me zullen stelen.'
Daar moest Jan zo om lachen dat hij bijna stikte in mijn huisgemaakte hamburger.
'Ja lach maar,' zei ik donker, 'maar als ik gestolen word, moet jij naar het politiebureau om te vertellen dat je moeder is gejat.'
Dat vond Jan zo grappig dat hij de hamburger uitspuugde. Gelukkig gingen we toch naar de McDonalds, waar ze er in grossieren.
Na zo'n dertig minuten bereikten we de McDonalds. Jan bestelde een cola en ik een kop koffie, en vervolgens werden we bijna bestolen door de baliemedewerker die drie cola aansloeg in plaats van één.
Na de verfrissingen, renden we in twintig minuten naar huis. Ik zou graag beweren dat ik bewust een 'negative split' rende, maar de waarheid gebied mij te bekennnen dat ik op de terugweg een kortere route koos.
Thuis keek Jan me aan en zei op een toon die zich het best laat omschrijven als teleurgesteld: 'En je bent niet eens gestolen mama.'
'Nee,' zei ik geruststellend, 'maar mama is wel bijna béstolen.'
hahaha leuk stukje !