Hardloper Angela (35)

hardloper

Angela is heel vaak (opnieuw) begonnen met hardlopen. Maar het was midden 1995 dat ze haar allereerste rondje liep. Angela was destijds 15, en wilde afvallen. Iets waarvan ze achteraf zegt: 'Waarom in vredesnaam. Ik had maatje 34!' Ze hield het lopen niet lang vol, aangezien ze geen grammetje afviel. En als dat je doel is, motiveert zo'n gebrek aan resultaat natuurlijk niet!

Vijf jaar later, in 2000, ging ze hardlopen op advies van haar artsen. Ze kampte namelijk met een depressie. Hardlopen wordt inderdaad vaak gezien als een effectieve therapie bij mensen met een depressie. Maar bij Angela hielp het niet. Het hardlopen maakte haar alleen maar nog vermoeider, waardoor haar depressie verergerde. Uiteindelijk bleek haar depressie voort te komen uit vermoeidheid. Hardlopen had het alleen maar erger gemaakt.

In oktober 2008 rondde Angela haar behandeling af, en begon weer met hardlopen. Maar pas in 2009 kreeg ze de smaak van het lopen echt te pakken. Haar doel was opnieuw afvallen, en dit keer verloor ze inderdaad 30 kilo. Door een zwangerschap en bekkeninstabiliteit kwam het hardlopen vervolgens toch weer stil te liggen. Maar in juli 2011 pakte ze het lopen opnieuw op.

En nu loopt ze nog steeds.

Dit is het verhaal van Angela!

Over hardloper Angela

Angela is 35 en heeft samen met haar man Christiaan twee kinderen: een achtjarige dochter en een vierjarig zoontje.

Hardloopgewoontes

Het liefst loop ik in de natuur van een stad. Sinds 1999 woon ik in Arnhem en dat was in 2009 niet voor niets de groenste stad van Europa. Het maakt eigenlijk niet uit waar in Arnhem je woont. Binnen een paar kilometer kun je in een natuurgebied zijn. Zelf woon ik in Arnhem Zuid in een wijk tegen de John Frostbrug aan. Daar hebben ze vorig jaar een heel groot stuk natuurgebied aangepakt, en ik loop er mijn korte afstanden altijd. Als ik zin heb, en de energie voor een lange loop, ga ik het natuurgebied Meinerswijk in. Of ik loop naar het dorpje Huissen, de andere kant op.

meinerswijk

Loopfrequentie

Ik streef er naar om drie keer per week te lopen. Maar ik heb de ziekte ME/CVS waardoor ik een chronisch gebrek aan energie heb. De ene week is het erger dan de andere week, en in de winter heb ik er meer last van dan in de zomer. Daarnaast heb ik sinds begin dit jaar last van zenuwpijn (aangezichtspijn). Daardoor heb ik soms zoveel pijn na het lopen dat ik het niet altijd aandurf om op pad te gaan. Het is iets psychisch, en langzaam maar zeker moet ik het vertrouwen krijgen dat de ene dag niet de andere is en dat ik ook pijnvrij kan hardlopen.
Het liefst loop ik alleen, met muziek. Ik houd er namelijk niet van mijn eigen hijgende ademhaling te horen. Normaal gesproken is mijn ademfrequentie al hoger dan gemiddeld, maar tijdens het rennen lijkt het alsof ik een astma aanval heb. Super irritant! Net als mijn zware tred. Mij hoor je op een paar honderd meter afstand al aankomen.

Daarnaast loop ik met mijn achtjarige dochter. Dat is ontzettend gezellig. Maar een runner' s high zit er dan niet in, en rust in mijn hoofd kan ik dan ook wel vergeten. Dat is niet erg, maar ik heb het ook nodig om op regelmatige basis mijn hoofd leeg te maken.

Hardloop motivatie

De afgelopen vier jaar liep ik om af te vallen. Inmiddels ben ik achtendertig kilo kwijt, en heb ik nog een paar kilo's te gaan. Die reden is inmiddels dus oud nieuws. Begin dit jaar ben ik héél erg ziek geweest, en kon toen bijna niet hardlopen. Om mezelf niet uit het veld te laten slaan wandelde ik veel, en toen dat wandelen weer omgezet kon worden in langzaam hardlopen (met wandelpauzes) werd me duidelijk dat hardlopen veel meer is dan calorieën verbranden. Mijn favoriete hashtag op Instagram is niet voor niets #runningcheaperthantherapy en #dechaosuitmijnhoofdrennen.

'Hardlopen betekent heel veel voor me.'

Hardlopen betekent heel veel voor me. In die twintig jaar dat ik loop ben ik minstens twintig keer opnieuw begonnen. Steeds weer raakte ik mijn basisconditie kwijt. En elke keer als ik dan weer opnieuw begon zei ik: 'Als ik nu wéér een blessure krijg stop ik er écht mee hoor!' Maar stoppen kan ik blijkbaar niet, want ik ren nog steeds. Inmiddels heb ik me er wél bij neergelegd dat ik waarschijnlijk nooit een wedstrijd aaneengesloten ga rennen. Dat is dan maar zo. Er zijn ergere dingen in het leven.

Hardlopen en moederschap

Bij zowel hardlopen als het moederschap is het 'Go with the flow'. Soms gaat het heerlijk, en soms is het een grote strijd. Dan kun je het maar beter accepteren en er het beste uithalen.

Hardlopen en kinderen

Mijn kinderen willen allebei graag hardlopen. Mijn zoontje rent graag met mij de straat op en neer, en mijn dochter loopt samen met mij vijf kilometer rondjes. Soms zeggen mensen wel eens dat mijn kinderen hartstikke dun zijn en dat ze die beweging niet nodig hebben, maar daar gaat het helemaal niet om. Hardlopen draait om grenzen verleggen, jezelf leren kennen, ontdekken dat je tot veel meer in staat bent dan je denkt. Het is de beste manier om je lichaam en geest beter te leren kennen.

Hardloop gadgets en apps

Ik loop graag met gadgets! Ik krijg niet voor niets opmerkingen over wat ik allemaal meeneem.

  • Mijn telefoon heb ik sowieso altijd mee. Ik ben weliswaar gezond bezig, maar er kan altijd iets gebeuren onderweg.
  • Daarnaast heb ik een armbandje om met daarin mijn medische gegevens en ID-nummer.
  • Ik train altijd op hartslag dus ik draag een hartslagmeter. Voorheen gebruikte ik daar mijn Polar FT60 voor. Aan mijn ene pols zat de hartslagmeter, en aan mijn andere pols mijn Garmin voor GPS tracking. De Polar is ideaal om doelen te behalen (ik doe ook aan fitness en wielrennen). Maar sinds ik een Garmin Vívofit activity meter heb laat ik die Polar achterwege.

Zo onderhand word ik zelf ook gek van alles waar ik aan moet denken voor ik daadwerkelijk op pad ga. De meest ideale gadget heb ik nog altijd niet gevonden. Maar ik zit te denken om binnenkort een bluetooth hartslagband te kopen en te koppelen aan mijn iPhone 5S, en al het andere (op de activitytrainer na) te verkopen.

Hardloop wedstrijden en evenementen

Ik doe wel mee aan hardloopwedstrijden, maar heel weinig.

  • De Marikenloop staat standaard op mijn wensenlijstje (hoewel ik alleen nog maar in 2009 en 2015 heb gelopen vanwege blessures).
  • De Bridge to Bridge wil ik hoe dan ook doen, die sla ik alleen over als ik een serieuze blessure heb en zelfs niet kan hardlopen met langere wandelpauzes ertussen. Dit jaar heb ik beiden gelopen met mijn dochter, dát is pas geweldig!
  • Dit jaar heb ik voor het eerst de Airportrun in Eindhoven gedaan, en ook die staat op mijn lijstje van volgend jaar. Ik heb een tijd te verbeteren!

Adrenalinekick

Heel af en toe heb ik de behoefte om de adrenalinekick van wedstrijden lopen te voelen, en te kijken of ik vooruit ben gegaan of niet. Voor mij is een wedstrijd de mentale en lichamelijke strijd tegen mezelf, omringd door duizenden anderen die dat ook zo voelen. Mijn grote droom om een halve of zelfs een hele marathon te lopen heb ik uit mijn hoofd moeten zetten. Heel af en toe komt die droom weer naar boven, en doet die wetenschap pijn. Maar als ik realistisch ben, en ik terugkijk op mijn hardloopverleden dan zit er echt niet meer in dan een tien kilometer. Dat komt door mijn lichaam. Want ik ben er van overtuigd dat ik met een gezond(er) lichaam absoluut een marathon zou gaan lopen.

Een prijs zal ik niet winnen. Tenzij ze prijzen geven aan de grootste doorzetters. De medaille die ik na de wedstrijd om kan hangen en de trots die ik voel zijn mijn prijzen.

Hardloopkleding en schoeisel

Ik heb één looprokje, maar die draag ik alleen als het heel warm is. Vorig jaar zag ik hem in de aanbieding en heb hem meteen even gescoord. Hij is effen zwart, niet heel bijzonder dus, maar hij zit heerlijk.
Hardloopschoenen kopen vind ik meer een noodzakelijk kwaad. Ik kan namelijk niet zomaar een schoen uit het schap pakken en wegrennen. Ik heb schoenen met een goede demping nodig. Daarom koop ik al mijn schoenen bij een Runnersworld. Helaas betaal je daar dan ook flink voor. Dit jaar is het de allereerste keer dat ik schoenen heb gekocht die niet alleen goed zitten maar ook nog eens mooi zijn.

Ze zijn van het merk Saucony Omni 14. Ik word elke keer weer vrolijk als ik ze aan mag trekken. Heel soms pak ik ze uit de kast om ze alleen maar te bekijken. Erg hè?!

Hardloopinspiratie en hardloopliteratuur en lectuur

Forrest Gump is mijn inspiratie! Of is dat heel flauw? Ik heb geen idool, maar altijd als ik in een hardloopflow kom denk ik: 'Run Angie, Run!' En dan hoor ik de slome stem van Forrest Gum zeggen:  'I just felt like running.'

Er zijn drie boeken over hardlopen die ik zeer interessant vond. Dat zijn:

De afgelopen jaren heb ik meerdere keren een abonnement gehad op Runner's World door verschillende aanbiedingen. Ik vind het te duur om een gewoon abonnement te nemen.

Mijn boodschap voor moeders die willen gaan hardlopen.

Wacht nooit op het perfecte moment om te gaan. Dat perfecte moment komt nooit, je moet het zelf creëren! Er zijn altijd duizenden redenen om het niet te doen. Je hebt er maar één nodig om het wel te doen en ik kan je zeggen: de run zelf kan dan nog zo zwaar zijn, het gevoel erna is het helemaal waard.

Laat niets je ervan weerhouden je einddoel te behalen, en vergeet vooral niet te genieten van de lange weg er naartoe. Liever langzaam met een goed gevoel eindigen, dan te snel willen en jezelf kapot lopen.

Wil je ook meedoen aan deze rubriek? Mail me dan: nicoleorriens@gmail.com.

Similar Posts

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.