Hardlopen in Een onschuldig meisje
In Bernlefs allerlaatste boek , Een onschuldig meisje, laat hij zijn hoofdpersoon hardlopen. Bernlef beschrijft heel mooi de psychologische kanten van hardlopen.
'Toen Clara uit zijn leven verdwenen was, ze woonde kennelijk niet meer in de stad, want geen van hun gemeenschappelijke kennissen was haar het laatste jaar tegengekomen -, was hij begonnen met joggen.
In Sanddam zette hij die gewoonte voort. Als je hardliep gebeurde er iets in je hoofd, je gedachten leken weg te smelten, je voelde na een tijdje alleen nog je lichaam, hoe het langzaam vermoeid raakte, overal pijn begon te doen, tot het moment aanbrak, steeds op een later tijdstip, dat je je eigen pijn voorbijliep, achter je liet.
Vanaf dat ogenblik was je alleen nog maar een soepel voortbewegend lijf, zonder geest, zonder hinderlijke gedachten.
Hij was niet de enige jogger in de duinen. Sommigen hadden een stappenmeter om een scheenbeen gebonden, anderen keken steeds op hun sporthorloge. Zij wilden voor zichzelf prestaties leveren, hun persoonlijke record verbeteren.
Hij wilde alleen maar bewegen, zijn gedachten achter zich laten.'
Net als Bernlefs hoofdpersoon wil ik niet een prestatie leveren. Maar ik kijk wel geregeld op mijn hartslagmonitor, om te zien of ik nog wel 'in de zone' loop of dat het wel wat zachter mag.
Wat voor soort hardloper ben jij?
