Uh-oh, ik geloof dat ik een hardloopcrisis heb!

Uh-oh, ik heb een beetje een hardloopcrisis geloof ik.

Waarom ik een beetje een hardloopcrisis heb

Doordat het 's ochtends zo lang donker is, durf ik mijn gewone hardlooprondje niet te lopen. Veel  te eng. Ik dacht dat ik dit had opgelost door eerst al mijn huishoudelijke klusjes te doen voordat ik ga hardlopen. Maar vanochtend was het om 7.45 nog stééds hartstikke donker. Dat betekent dat ik dan alweer een veel saaier rondje moet lopen. En dat rondje is nog eens extra saai, omdat ik dus zo wat niets kan zien.

Later gaan hardlopen zuigt! Echt heel erg!

Een alternatief zou zijn om gewoon later te gaan hardlopen, als het wel licht is. Dan kan ik ineens wel mijn normale, leuke routes lopen. Maar dat wil ik echt niet. Mijn Gouden Moment voor hardlopen is 7.15. Een half uur later gaan vind ik eigenlijk al niks, maar dat gaat nog net.

Al deze factoren bij elkaar zorgden ervoor dat ik vanochtend heel sterk de neiging voelde om níét te gaan hardlopen. Ik schrok ervan, want dat is eigenlijk niets voor mij. Normaliter zorgt de dagelijkse routine er vanzelf wel voor dat ik ga hardlopen. Dit gevoel van 'Laat maar zitten,' vind ik zeer onprettig en bovendien linke soep.

Gelukkig lukte het me vanochtend toch om mezelf de deur uit te werken voor mijn hardlooprondje. Maar het was zoals ze in het Engels zeggen: 'A close call'.

Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan

Wat er nodig is, is een aanpassing van mijn gedachten! Aangezien later hardlopen geen optie is, moet ik dan maar telkens hetzelfde suffe rondje gaan lopen. Dat kan wel in het donker, en dan kan ik tenminste om 7.45 gaan lopen.

Dat het rondje saai is moet ik gewoon op de koop toe nemen.

Sinds ik dat heb besloten voel ik me weer beter. Het gaat uiteindelijk niet om de leuke routes, maar om het feit dat ik mijn hardlooprondje maak.

Bovendien: niets is voor altijd. Ik schat in dat ik over 8 weken misschien wel weer om 7.15 kan gaan hardlopen. Dan zijn de dagen immers alweer een stuk langer.

Samenvattend

Mijn hardloopcrisis werd veroorzaakt door omstandigheden waar ik geen controle over heb: de korte dagen en lange nachten van de winter. Door bepaalde verwachtingen los te laten, en te focussen op wat ik het belangrijkst vindt, dagelijks hardlopen, accepteer ik dat mijn hardlooprondjes voorlopig saai en suf zullen zijn.

Geeft niets!

N.B. Ik had deze doorbraak overigens tijdens mijn hardlooprondje. Wat maar weer eens bewijst hoe goed hardlopen kan helpen om jezelf weer op de rit te krijgen : )

Zie ook Een hardlooproute maken.