De festivalisering van hardlopen: blegh.

festivalisering hardlopen

In het tijdschrift Runner's World nr. 7 van augustus 2018 kwam ik een artikel tegen over loopcultuur. En hoe die veranderd is sinds 1970. Ze onderscheiden 3 zogenoemde loopgolven.

Eerste loopgolf 1970 - 1985

De eerste loopgolf was van 1970 tot 1985. In deze tijd vonden mensen het maar raar als iemand ging hardlopen. Hardlopen was iets voor de atletiekbaan. Het was in deze tijd dat mensen graag tegen hardlopers riepen: 'Ze hebben 'm al hoor!' Een ander kenmerk op het gebied van hardlopen in deze tijd was dat hardlopers goed getrainde mánnen waren. Hardlopen deed je voor de prestaties.

Tweede loopgolf 1985 - 2000

In deze tijd komen de eerste 'massalopen' zoals de Zevenheuvelenloop en de Dam tot Damloop. Het is in deze tijd dat hardlopen voor het eerst een lifestyle wordt. Ook oudere mensen gaan hardlopen, en vrouwen en kinderen. Hardlopen is niet meer alleen een sport voor überfitte mannen.

Derde loopgolf 2000 - 2018

Hardlopen is een manier van leven geworden. Voor veel mensen gaat het niet zozeer om de prestatie als wel om 'het proces'. Om de beleving. Dat zie je ook terug in het grote aantal hardloopevenementen die letterlijk en figuurlijk steeds kleurrijker worden. Zo heb je zogenoemde colour runs, en loopevenementen waarbij je door gebouwen in de stad rent. Dit wordt ook wel de festivalisering van hardlopen genoemd.

Festivalisering van hardlopen

Ik herken wel wat van die festivalisering van hardlopen. Voor mij was hardlopen juist altijd bij uitstek een sport die ik fijn in mijn eentje kon doen. In rust en in stilte. Hardlopen als een manier om tot rust te komen. Maar anno 2018 lijkt het wel eens alsof hardlopen een schreeuwerige sport is geworden voor grote massa's. Ik vind het maar niks!

Behalve dat ik die massale hardloopevenementen als introverte loper maar niets vind, zijn ook de echte, hardcore hardlopers 'not amused'. Zij hebben soms echt last van al die recreatieve lopers tijdens een evenement. Niet iedereeen kent de regels, en soms lopen de 'festival hardlopers' de lopers die voor een prestatie gaan in de weg. Ook zie je dat steeds minder hardlopers de marathon in vier uur kunnen uitlopen.

Daarom is het zo fijn dat het belangrijkste kenmerk van hardlopen gewoon hetzelfde is gebleven: iedereen kan hardlopen op zijn of haar eigen manier. Houd je van drukte spanning en sensatie? Dan kun je meedoen aan die uitbundinge loopevenementen. Ben je meer een introverte hardloper die houdt van rust en stilte? Dan loop je gewoon lekker voor jezelf.

Het kan allemaal!

Zelf lezen?

Je kunt een los nummer van Runner's World bestellen voor 6,99 inclusief verzendkosten.

Wat vind jij van de festivalisering van hardlopen?

Similar Posts

2 Comments

  1. Mijn man is aan hardloper die van mensen om zich heen houdt. En van het wedstrijd element . Maar niet van opwarmen op muziek. En ook niet van keiharde muziek op het eind. Als je van licht klassiek houdt is dat gewoon niet prettig. Storend zelfs 🙂

    Inderdaad: iedereen doet het op zijn eigen manier hè?

    1. Leuk dat je man er wel van houdt. Dan heeft hij anno 2018 denk ik best veel keus wat betreft evenementen om aan mee te doen. Liep hij ook al voor de 'festivalisering van hardlopen' of geeft het hem nu juist de motivatie?

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.