Hardlopen is een moeders beste vriend

Nicole Orriëns

Eén van de belangrijkste redenen dat ik ga hardlopen is het gevoel dat het me geeft. Hoewel het moederschap zeker haar beloningen heeft, laat het ultieme resultaat, een goed functionerende volwassene, minimaal achttien jaar op zich wachten.

Zoals je niet van de ene op de andere dag de New York Marathon kunt lopen, zo kun je ook niet van de ene op de andere dag de vruchten van het moederschap plukken.

Beiden vereisen investeren, investeren, en nog wat meer investeren. En zei ik al dat je vooral veel moet investeren?

Dus op dagen waarop de kinderen klieren en ik me afvraag of ik het wel goed doe als moeder, als de resultaten tegenvallen en geen garantie bieden voor de toekomst en ik twijfel aan mezelf, dan biedt hardlopen een directe bevestiging van mezelf inclusief beloning.

Zie mij eens hardlopen!

Terwijl ik ren denk ik bij mezelf: 'Zie mij eens hardlopen! Terwijl andere moeders in hun stoel zitten ren ik over Moeder Aarde. Ik doe het toch maar! Ik ben interessant, ik ben een doorzetter, want ik zit immers niet in de berm, ook al heb ik daar veel zin in. Ik ben iemand om rekening mee te houden. Zie mij lopen!'

Dan ben ik even niet een ploeterende moeder, maar een hardloopster. Ik overwin mijzelf en de elementen, en het verlangen om te stoppen. En als ik aangenaam vermoeid thuiskom dan weet ik weer wie ik ben. Dan voelt mijn leven niet langer als de film Groundhog Day, waarin Billy Murray steeds opnieuw dezelfde dag beleefd.

Hardlopen is als een goede vriend, die er altijd voor me is. Ik hoef hem alleen maar op te zoeken.

Similar Posts

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.