Meditatief hardlopen

meditatief hardlopen

Meditatief hardlopen.

Is dat moeilijk?

In veel van de interviews op Ren mama, ren wordt het genoemd: 'Als ik ga hardlopen wordt mijn hoofd zo lekker leeg.'

Mediteren probeer ik regelmatig

Ik probeer het regelmatig: mediteren. Mediteren om tot rust te komen. Dan ga ik in een stoel zitten, en denk:

'Nú gaan we het beleven! Nu ga ik mediteren, en níét meer denken.'

En vervolgens denk ik steeds dat ik niet meer wil denken. Het mag duidelijk zijn, dat ik mediteren niet gemakkelijk vind. Maar goed, dat hoeft ook niet.

Soms voel ik me echter zo onrustig dat ik écht niet rustig kan gaan zitten. Dan zet ik het veel liever op een lopen: dan moet ik eerst wat van die nerveuze energie lozen. En dan kan ik daarna wél rustig zitten.

Het is altijd fijn om bevestigd te worden.

meditatief hardlopen

Waarom mediteren zo moeilijk is

In Anselm Grüns boek aandachtig leven las ik het volgende:

'De oude monniken weten dat het soms helemaal niet helpt als we gaan zitten mediteren. Wie door zijn hartstochten heen en weer geslingerd wordt, raden zij aan eerst een paar keer om zijn kluis te lopen.

Als we te onrustig zijn, is het beter eerste de onrust te verdrijven door een lange wandeling of een veldloop. Al lopend kan ik me vrijlopen kan ik me vrijlopen van de innerlijke onrust, van de problemen die me opjagen. De Deense godsdienstfilosoof Soren Kierkegaard heeft de ervaring opgedaan dat er geen enkele zorg is die hij niet weg kan lopen. Ook als ik rustig loop, kan ik me vrijlopen van wat me bezighoudt.

Overigens zal dat niet lukken als het joggen wordt gekenmerkt door een innerlijke prestatiedruk, als ik steeds alleen maar de kilometers tel die ik me tot taak heb gesteld. Ik moet mezelf helemaal aan de beweging overgeven. In de beweging neem ik het innerlijk bewogen zijn over en breng het tot rust.'

Voor mij helpt het dus ook om mijn onrust weg te lopen, zodat ik me daarna rustiger voel. En aangezien ik weet dat er wat gemiddelde loopsnelheid betreft voor mij toch geen eer te behalen is, heb ik in die zin geen enkele last van prestatiedruk.

Wat dat betreft ben ik een ambitieloze loper.Met uitzondering van één ambitie: tot rust komen, en tot mezelf komen.

Meditatief hardlopen: lopen om tot rust te komen

Veel mensen gebruiken hardlopen om (geestelijk) tot rust te komen. Na een lange werkdag kan een rondje hardlopen er voor zorgen dat je gedachten tot rust komen. Toen ik zelf begon met hardlopen was dat één mijn belangrijkste motivaties. Een vorm van meditatief hardlopen dus.

Bijna iedereen die begint met mediteren loopt tegen hetzelfde probleem aan: zo gauw jíj gaat zitten, gaan je gedachtes als een wilde rond rennen! Persoonlijk vind ik het dan ook veel gemakkelijk om te gaan rennen, en op die manier mijn gedachten tot rust brengen. Meditatief hardlopen ligt mij beter dan gewoon maar gaan zitten mediteren.

Rust van mediteren is blijvend, rust van hardlopen niet

Maar toen las ik Running Buddha. Running Buddha is geschreven door Sakyong Mipham. Sakyong Mipham is leider van een wereldwijd netwerk van meditatie- en retraitecentra. En hij is marathon loper. In zijn boek Running Buddha brengt hij hardlopen en mediteren samen.

Wil je je geest témmen, of uitputten?

Mipham vergelijkt onze geest met een wild paard. Mipham erkent dat hardlopen 'heilzame effecten' heeft op dat wilde paard, onze geest. Maar dat komt doordat we hem uitputten. Na het hardlopen voel je je rustiger.

Want het wilde paard is moe.

Maar zodra het weer mee energie krijgt, gaat het weer wild rond rennen. Je bent dus niet de baas over je geest. Je hebt je geest/het wilde paard niet getemd. Vinger omhoog als je dit herkent! En dan moet je dus weer een rondje gaan hardlopen om de geest opnieuw uit te putten. De mentale rust die hardlopen oplevert is dus maar tijdelijk.

Maar de rust die je verkrijgt met mediteren is wél blijvend. Want dan tém je het wilde paard = je geest. Meditatief hardlopen is dus ene gouden combinatie.

Ik vind dit een fascinerend inzicht! En helaas herkenbaar. Nu wil ik dus echt mijn geest gaan temmen!

Want helaas lijkt mijn geest sprekend op de paarden in onderstaand filmpje…

Over het boek Running Buddha en meditatief hardlopen

Mipham schrijft dat hij geen expert is op hardloopgebied. Ook al loopt hij veel marathons. Running Buddha is dan ook vooral een methode om meditatie te integreren bij hardlopen. Je krijgt eenvoudige instructies voor meditatief hardlopen. De centrale gedachte is dat beweging goed is voor je lichaam, en kalmte is goed voor je geest. En beide kun je leren!

De makkelijkste instructie voor meditatief hardlopen vond ik je aandacht naar je ademhaling brengen. Dat is weinig vernieuwend, maar ik vond Miphams uitleg erg duidelijk. En zijn erkenning dat je geest prompt als een wilde gaat rond rennen vond ik erg helpen.

Naarmate het boek vordert wordt de informatie over meditatief hardlopen moeilijker, vond ik. Eerlijk gezegd kom ik niet veel verder dan het beginnersniveau: concentreren op mijn ademhaling. Maar voor de gevorderde meditatieve hardloper is dit zeker ook interessant.

Running Buddha is een echte aanrader voor de introspectieve hardloper

Running Buddha is een superinteressant boek voor lopers die geïnteresseerd zijn in de mentale aspecten van hardlopen. En als je interesse hebt in meditatief hardlopen. Verwacht geen trainingsschema's of tips om sneller te lopen. Het gaat echt over manieren om meditatie te combineren met hardlopen. Als je daar interesse in hebt, dan is dit boek een echte aanrader.

Lees ook mijn post over Headspace!

Praktische informatie

Running Buddha is voor 17,95 te koop bij bol.com

Similar Posts

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.