Het is lekker op de trekker

Soms moet je nieuwe horizonten verkennen, en dus besloot ik om in plaats van in oostelijke richting te lopen, het westen te bezoeken. De weg naar het westen voert over industrieterreinen, en lijkt daarom weinig aantrekkelijk.

Maar op de kaart had ik gezien dat God aan het eind van al die industrialisatie een grote recreatieplas heeft neergeslingerd, compleet met horeca en Green Landal park. En in het aangrenzende dorpje Braamt staat een pittoresk uitziend cafe, De Olde Boerderi-je. Ik besloot dat dát mijn doel zou worden.

De lucht was strakblauw en de zon scheen stralend, maar de temperaturen lieten het jammerlijk afweten en bleven steken op twee graden boven nul. Gelukkig had ik de oostenwind in de rug, wat een prettige bijkomstigheid is als je naar het westen loopt!

En ik liep en ik liep, en ik liep, en na dertig minuten bereikte ik de meubelboulevard waar Leenbakker en Kwantum gebroederlijk naast elkaar staan. Midden op het grasveld ervoor stond een grote geblokte fauteuil, die mij uitnodigend aankeek, waarop ik snel mijn blik afwendde. Want tussendoor gaan zitten vind ik vals spelen.

Aan het eind van de meubelboulevard wist ik een kruising die naar mooier gebied zou leiden, en de mooie waterplas. Maar iemand had de weg zo aan gelegd, dat ik de waterplas in de verte zag schitteren in de zon, terwijl de weg mij er met een grote boog om heen leidde. Persoonlijk verdenk ik de duivel.

Ik kreeg het nog een beetje warmer van de stress, en tuurde wanhopig naar een afslag naar links, richting waterplas. Eindelijk kondigde toen een richtingaanwijzer een weg naar links aan met daarop bemoedigend: 'Braamt 1 km'.
'Dat kún je!' zei ik tegen mezelf. 'Dat is net zo ver als de school van de kinderen.' En ik liep en ik liep en ik liep, maar het voelde veel verder dan één kilometer, maar net toen ik mij wenend ter aarde wilde storten zag ik in de verte de kerkklokken van Braamt, met aan de overkant de Olde Boerderi-j.

Ik haalde opgelucht adem in het vooruitzicht van een kop koffie en een stoel. Een beetje bedeesd liep ik de uitspanning binnen, die aanzienlijk minder pittoresk bleek dan de website deed vermoeden.

In het midden van het café prijkte een grote biljarttafel, en de rest van de ruimte werd in beslag genomen door een grote bar. Gelukkig was er nog plek voor drie tafeltjes met stoeltjes waarop ik mij dankbaar liet neerzakken. Door de luidsprekers schalde keihard: 'Het is lekker op de trekker,' een lied dat even werd onderbroken met de aankondiging dat er diezelfde dag nog gedorst ging worden, waarna het loflied op de trekker verder stampte. De koffie kostte 1,80 en werd geschonken door een norse cafébaas.

Na de koffie voelde ik me helemaal verkwikt en klaar voor de terugweg. Wel besloot ik het vakantiepark Green Landal even te bezoeken en te kijken of hun restaurant ook koffie schonk. Norse cafébazen liggen me niet zo.

Terwijl ik door het park dartelde zag ik allemaal grote roze stenen, en herinnerde me dat dit park pretendeert in Romeinse stijl te zijn gebouwd. Afgezien van die grote roze stenen was er weinig Romeins aan te zien, maar de horeca deed de Romeinen wel eer aan. En inderdaad kon je er koffie drinken. Helaas had ik nog maar 1,20, maar dat was alleen genoeg voor een glas ranja, en dat vond ik zonde.

Ik besloot dat ik niet gekke Henkie was, en dus niet weer die onnodige bocht wilde rennen. Daarom zette ik het op een lopen langs de prachtige waterplas op zoek naar een kortere route. Aangezien ik parallel liep aan de weg naar Doetinchem zag het er goed uit, tot plotseling mijn paadje hardhandig naar links boog, en mij drie kilometer liet lopen om te eindigen waar ik begon. En toen moest ik die grote bocht nog maken.

'Dit is waar je doorzettingsvermogen kunt laten zien!' knarsetandde ik, terwijl ik precies dezelfde omweg liep als op de heenweg. En ik liep, en ik liep, en ik liep en in mijn hoofd bleef het maar zingen: 'Het is lekker op de trekker!'

Toen ik eindelijk het huis binnen strompelde wierp Floris mij een begrijpende blik toe: 'Verdwaald zeker?!' maar ik kon alleen maar uitbrengen: 'Het is lekker op de trekker'.

Similar Posts

3 Comments

  1. Zo heel af en toe, vooral als ik snak naar het eind van de training droom ik ook van meeliften op een trekker.
    Nu ligt in mijn omgeving, het drukke westen, een lift van een vriendelijke buschauffeur meer voor de hand.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.