Sneeuwpracht

De sportzaal die de aarde is, weet me elke keer weer te verrassen, evenals de omgeving waarin ik woon. Het is één van de geneugten van hardlopen dat je je eigen omgeving op nieuwe, veel grondiger manieren leert kennen. En vandaag heb ik een nieuwe route ontdekt!

Hij loopt helemaal door het buitengebied, je hoeft bijna nergens over te steken, en hij is adembenemend mooi. Ik was vergeten dat sneeuw ook prachtig kan zijn, en vol bewondering rende ik deze maandagochtend door beelden die niet zouden misstaan op een kerstkaart.

Normaliter ben ik een beetje huiverig voor de eenzame pracht van bossen, maar dit keer had ik Jan (13) meegenomen, die naast me fietste. Kameraadschappelijk ploegden we ons een weg door de sneeuw, en ik voelde me een blijde loper, met mijn zoon naast me.

En aan het eind van al die natuurpracht prijkt, als een baken voor hen die zin in koffie hebben, een grote gele M! Daar hebben Jan en ik toen een kop koffie (voor mij) en een warme chocolademelk met hamburger genuttigd (voor Jan)

'Wat is het leven goed hè, op deze maandagmorgen,' sprak ik genietend tegen Jan.
En Jan knikte.

Is het niet fantastisch hoe goed lopen en moederschap zich laten combineren?!

Similar Posts

4 Comments

  1. Wat lief dat je zoon met je mee fietst! Tot nu toe heb ik ook meer genoten van het lopen in de winter dan ik had durven hopen. Nu is dit wel een heel speciale winter en daardoor misschien wel zo leuk om er op deze manier van te genieten.

  2. Ik ben een beetje jaloers! maar ik denk, als de lente komt, dat ik mijn oudste (die pas 8 is) ook kan verleiden hiertoe...

    dank voor de tip! levert tzt ook vast een leuk logje op...net zo lief als deze die ik nu hier bij jou lees...

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.