Voor de geest weg

De laatste tijd heb ik vrijwel alleen maar met mijn mp3-speler, boordevol country and western liedjes, gerend. Zoals inbrekers in films honden uitschakelen met een bedwelmend bot, zo heb ik mijn gedachten bedwelmd met country en western muziek.

Alles om me af te leiden van het feit dat ik mijn lichaam dwong te bewegen. Mijn gedachten waren zo druk met luisteren naar droevige verhalen over weeskinderen, en trouweloze echtgenoten dat ze vergaten te mopperen over de krachtinspanning die mijn lichaam leverde.

Het werkte prima, maar toch miste ik aan het eind van mijn rondje, vierkantje of driehoek iets: mezelf.

Door mijn gedachten zo effectief uit te schakelen en af te leiden, kon ik me nauwelijks iets van de afgelegde weg herinneren. Blijkbaar horen die zeurende gedachtes bij me, want zonder hen is het toch minder leuk.

Dus ben ik vandaag 'cold turkey' gegaan en heb de acht kilometer naar het pannenkoekhuis in Westendorp afgelegd met niets anders dan mijn gedachten om me gezelschap te houden. In het begin was het een beetje onwennig, zoals een gesprek met een vage kennis die je al tijden niet meer hebt gesproken, maar naarmate ik verder rende werd het steeds prettiger.

Zonder de muziek om me af te leiden van wat ik deed rende ik veel aandachtiger. En hoewel hardlopen met muziek soms een uitkomst is, ga ik voortaan wat vaker met alleen Me, Myself and I hardlopen.

Similar Posts

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.