De meivakantie is, hoe gezellig het ook is om de kinderen thuis te hebben, een aanslag op mijn moederlijke zenuwen. Dus deze zondag maakte ik dankbaar gebruik van Floris' aanwezigheid voor mijn eigen Moederdagloop.

Ik besloot de route te lopen die ik één keer eerder heb afgelegd naar het naburige dorpje Braamt, waar ik een bruin café weet dat al om tien uur open gaat. De weg er naar toe voert langs industrieterrein, een meubelboulevard, een nieuwbouwwijk, en dan het pittoreske platteland op.

De vorige keer was ik bevangen door een mengeling van angst om te verdwalen, en onzekerheid over de te volgen route. Maar nu rende ik zelfverzekerd Braamt tegemoet in de prettige wetenschap dat ik wist dat ik het kon. Al lopend peinsde ik over de grote invloed van de psyche: nu ik wist dat ik de juiste weg bewandelde ging het lopen me veel makkelijker af.

In 5x10 minuten lopen arriveerde ik tevreden in Braamt en drukte de deurklink van het café naar beneden, om vervolgens letterlijk mijn neus te stoten: op slot. Gelukkig is het café onderdeel van een zalencentrum, waarop zondagochtend de plaatselijke fanfare oefent, en via die deur kwam ik alsnog in het café. De vorige keer werd ik begroet door stampende Hollandse hits als 'Het is lekker op de trekker', maar dit keer zongen The Tokens dat de leeuw vannacht slaapt.

De barvrouw was geschokt dat de deur nog op slot zat, en deed hem onmiddellijk open waarna ze mij een kop koffie serveerde.

Ik besloot de goden te tarten en via een andere weg terug te lopen, zodat ik een mooi rondje kon maken. Voor ik het wist was ik het dorpje Braamt alweer uit, en volgde de richtingaanwijzers naar Doetinchem. Een wat saaie rechte weg, met vrij veel verkeer, dus ik was blij toen het fietspad eigenwijs het buitengebied inslingerde.

Ik passeerde een bord met daarop Wirwar Muziek: Kinderfeesten, en maakte een mentale notitie. Als moeder van vijf kinderen kun je nooit genoeg opties hebben op het gebied van kinderfeestjes! Een eindje verderop opnieuw een bord, dit keer met de belofte van ijs en een speeltuin op een ijsboerderij! Vergenoegd bedacht ik hoe je tijdens het lopen de prachtigste schatten in eigen omgeving vindt!

Plotseling werd de weg weer breder, en diende zich een heuvel met brug aan, over de autobaan. Ik heb ontzettende hoogtevrees, en vrees altijd dat ik over de railing zal klimmen en mij op de autobaan zal storten, dus ik rende angstvallig aan de linkerkant en haalde opgelucht adem toen de daling inzette.

In 4x10 minuten arriveerde ik weer thuis, en constateerde dat ik net geen 10 mijl had gerend. Niettemin een respectabele afstand, en ik voel me weer helemaal opgefrist.

En vanmiddag hebben we met de kinderen de ontdekte ijsboerderij bezocht, met groot succes.

Er is geen mooier cadeau op moederdag dan een Moederdagloop!