Mentaal hardlopen

Vandaag besloot ik wat persoonlijke grenzen te verleggen en veertien kilometer te lopen naar koffieboerderij Groot Nibbelink. Nou heb ik wel eens zestien kilometer gelopen maar dat was verdeeld over twee etappes van acht kilometer met een riante koffiepauze van twintig minuten. Dit zou een onafgebroken afstand worden. Ik zou gaan waar ik nooit eerder was gegaan! Ik voelde me dan ook een beetje nerveus.

En hoewel ik inmiddels vrij makkelijk de acht kilometer naar Westendorp kan lopen, werd ik nu geplaagd door twijfel en onzekerheid. Alleen al de gedachte dat ik na Westendorp nog zes kilometer te gaan had deden mijn benen bij voorbaat al trillen van vermoeidheid, en voelde ik daar niet een krampje?!

Met nieuw begrip dacht ik aan de Engelse uitdrukking: 'You have nothing to fear but fear itself'. Het was niet zozeer mijn lichaam dat me hinderde als wel mijn geest. De stem van twijfel en angst die fluisterde: 'Het is wel erg ver, dat kun je vast nog niet... Je overschat jezelf.' Het is de stem die me ook parten speelt in mijn moederschap en bij de opvoeding van de kinderen. En met dat besef kon ik tegen die stem zeggen: 'Joh, ik heb je gehoord, maar houd nu je kop, want ik kan dit wél! En als jij je mond houdt gaat het een stuk makkelijker.'

Zo overwon ik vandaag niet alleen een nieuwe afstand, maar bovenal mezelf.

En die overwinning smaakte heerlijk, met een kop koffie op het terras van koffieboerderij Groot Nibbelink.

Lees ook Hardlopen mentaal.

Similar Posts

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.