Levenswijsheid op mijn loperspad
Vlakbij koffieboerderij Groot Nibbelink, staat een bankje met de uitnodigende woorden: 'Goat moar effen zitten'. Ik kijk daar altijd met groot genoegen aan, hoewel ik nooit van de uitnodiging gebruik maak. Ik ben immers aan het hardlopen!
Maar soms stop ik wel even om het gedicht er onder te lezen, dat een pleidooi is voor 'de tijd nemen'. Ik deel het graag met jullie! Het is in het Achterhoeks, en daarom heb ik het zo goed en zo kwaad mogelijk 'vertaald'. De vertaling staat er onder!
'Hij liep zijn leven lang zo hard
Dat hij bijna de tijd vergat
Nooit had hij de tijd genomen
om eens even bij te komen.
En aan het eind merkte hij pas
dat er bijna geen tijd meer.
Hij klaagde: 'Ik loop me altijd kapot,
en toch kom ik nog tijd tekort.'
Hij ging zitten, hij was moe,
keek om zich heen naar de andere lui.
Die liepen net zo hard, mar toch hadden
ze nog tijd genoeg.
Tijd voor luisteren, tijd voor denken,
tijd om een ander tijd te schenken.
Tijd, onthoud dat maar:
met hard lopen heb je het gauw op.'
Geweldig! Wat een waarheid. Maar misschien nog even de vertaling erbij voor de mensen die wat minder thuis zijn in dialect?