'Morgen gaan we 17 kilometer wandelen: vraag me niet waarheen, maar het is in ieder geval een dorp met een hostal.'

Dat waren de eerste woorden die ik las toen ik Tosca Niterinks boek Klimmen naar kruishoogte van de plank pakte in de bibliotheek. En meteen wist ik: 'Dit boek neem ik mee!'
Want in die ene zin las ik iets wat ik herkende: niet weten waar je heen gaat, maar wel met de zekerheid van een horecagelegenheid.

Klimmen naar kruishoogte: waar gaat het over?

Klimmen naar kruishoogte gaat over de pelgrimstocht naar Santiago de Compostella van Tosca Niterink en haar partner Anita Jansen. Pelgrimeren wordt steeds populairder, en het aantal mensen dat de Pelgrimsroute naar Santiago de Compostella maakt neemt almaar toe. Doorgewinterde pelgrims halen hun neus op voor al dat gepeupel dat de route loopt.

En dat is wat Klimmen naar kruishoogte zo leuk maakt om te lezen: Tosca Niterink is wars van pelgrim-snobisme en schrijft met veel zelfspot. Als voorbereiding op hun pelgrimstocht lopen ze bijvoorbeeld het Kabouterpad van de Rabobank, en Tosca en Anita zijn niet te beroerd om sommige stukken van de pelgrimsroute met de bus af te leggen. Ze verdwalen vaak, én uitgebreid en overnachten gewoon in hotels met stromend water en licht. Zij zijn de pelgrims waar de zogenaamde 'echte' pelgrims hun neus voor ophalen. En daarom vind ik ze zo leuk.

Ik denk omdat ik mezelf in hen herken als hardloper. Ik ben die hardloper die niet hard gaat, en die graag halverwege stopt voor een kopje koffie. Ik ben zo'n hardloper waar de doorgewinterde hardlopers hun neus voor ophalen.

Reisverslag, persoonlijk verslag en ontmoetingen

Klimmen naar kruishoogte is een reisverslag, een persoonlijk verslag van Tosca Niterink over haar belevenissen als pelgrim, en daarnaast is het een verslag van ontmoetingen onderweg. Daarbij viel het me op hoe vaak Tosca en haar partner op een gegeven moment dezelfde mensen tegenkomen. Haar beschrijvingen van die ontmoetingen zijn heel humoristisch en leuk om te lezen.

Het effect van lopen

Hoewel Tosca en Anita niet 'hard' lopen maar (stevig) wandelen, is het ook als (hard)loper leuk om te lezen. Zo schrijft Tosca:

'Dit had ook wel iets, iets wat ik niet kende, de blijdschap die de natuur in me losmaakte, het gevoel van voldoening op eigen kracht zo'n eind te lopen.' (na een proefwandeling van 25 km)

De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik verder weinig van dit soort citaten kon vinden. Zo'n pelgrimstocht is behoorlijk afzien en hitte en overmoeidheid spelen een grote rol! En toch zijn Tosca en Anita helemaal enthousiast na afloop. Daarin zie ik ook een parallel met hardlopen: het lopen is niet altijd leuk, maar daarna is het, om met de kinderen te spreken: 'Vet kicken!'

Conclusie

Ik vind Klimmen naar Kruishoogte een aanrader. Het gaat over lopen/wandelen, is humoristisch geschreven en het is inspirerend. Toen ik vanochtend ging hardlopen, dacht ik regelmatig aan de vele kilometers die Tosca en Anita aflegden, en dan liep ik zelf ook nog maar weer een stukje.

En dit boek heeft me aan het denken gezet: ik zou wel eens het Pieterpad willen lopen! Naar Santiago de Compostella lijkt me erg ver, maar gewoon het Pieterpad in Nederland lijkt me wel wat. En dan van hotel naar hotel wandelen.

Want zo'n vaste route geeft houvast en een duidelijk doel. Dat blijkt wel uit Tosca's paniekerige vraag als ze in het vliegtuig op weg naar huis zitten:

'Annie? Wat moet ik thuis de hele dag, als ik niet meer achter gele pijlen aan kan lopen?'

Praktische informatie

Klimmen naar kruishoogte is voor 17,90 te koop bij Bol.com en wordt daar tweedehands aangeboden vanaf 14 euro.