15 mogelijke redenen waarom sommige hardlopers niet groeten
Het is ongetwijfeld niet persoonlijk, maar toch vind ik het nooit zo leuk als een hardloper niet groet. Zeker niet als je vriendelijk 'Goedemorgen,' zegt, voelt het niet zo prettig als er geen antwoord komt.
'Waarom groet die hardloper nou niet terug?' kan ik dan nog een paar minuten lopen piekeren.
Een vriendelijke groet maakt de wereld immers wat mooier! Dus waarom zou je niet vriendelijk groeten. Zeker als iemand jou begroet. Is dat niet een simpele kwestie van fatsoen?
Dus ik dacht, laat ik eens alle mogelijke redenen dat een hardloper niet groet op een rijtje zetten!
15 mogelijke redenen waarom sommige hardlopers niet groeten
- De hardloper zit helemaal 'in the zone' en hoort of ziet je niet. Dit is overigens vaak een prettige staat van zijn voor hardlopers, en gaat doorgaans gepaard met een fijne endorfine rush. Het is dus niet persoonlijk dat hij niet groet, en ook geen afwijzing.
- Ze voelt zich te goed om andere hardlopers te groeten.
- Hij heeft een slechte bui.
- De hardloper heeft dopjes in de oren, en hoort je vriendelijke groet niet.
- Ze heeft geen adem meer over om een groet te uiten. Ze heeft alles wat ze nodig heeft nodig voor het hardlopen.
- Het is gewoon een eikel!
- De hardloper is met de gedachten elders, en is zich niet bewust van jouw vriendelijke groet.
- Hij ziet jouw smoel en denkt: 'Die ga ik echt niet terug groeten!'
- De hardloper houdt er niet van om afgeleid te worden, en wil even alleen maar bezig zijn met lopen. Zeker voor mensen met een drukke baan, of die de hele dag omringd worden door vele mensen, kan dit een reden zijn om niet (terug) te groeten.
- Het pad waarop je loopt is druk, en als je iedereen gaat groeten blijf je aan de gang!
- De hardloper denkt dat je hem of haar aantrekkelijk vindt omdat je groet, en denkt: 'Ik wil haar niet aanmoedigen!' dus ik zeg maar niks terug.
- Sommige hardlopers willen even niets anders dan alleen zijn.
- Het past niet in de cultuur van de hardloper om mensen die hij of zij niet kent te groeten.
- De hardloper is aan het overleven, en heeft niets meer over. Zelfs niet een groet.
- Ze zijn hun stem kwijt.
Groeten en hardlopers: tot slot
Groeten of niet groeten is heel persoonlijk, en er zijn vele mogelijke verklaringen waarom iemand niet groet. De meest begrijpelijke vind ik dat sommige hardlopers lopen om tot zichzelf te komen, en daardoor letterlijk en figuurlijk geen oog hebben voor hun omgeving.
Dat gezegd hebbende, vind ik het best een beetje lomp om een vriendelijke groet te negeren.
Zelfs als je geen lucht over hebt voor een groet is een kleine zwaai of knikje al een prettig gebaar : )
Hoe zijn ervaringen met hardlopen en groeten en gegroet worden?
P.S. Op Runner's World vind je een overzicht van manieren van groeten onder hardlopers.
Ik zoek altijd oogcontact, maar veel hardlopers blijven stug voor zich uitkijken. Gelukkig groeten er toch ook wel een aantal, en áltijd geeft me dat een kick.
Laatst kwam ik een oudere man tegen die nóg langzamer ging dan ik (ik ben na een kwakkelzomer weer aan het opbouwen). Het was prachtig zonnig weer, de bladeren kleurden geel. Ik zei tegen hem: fijn hè?! Altijd spannend of en hoe iemand dan reageert. Hij antwoordde: 'Fantástisch!!!' Ik heb gedurende mijn hele loopje met een blije grijns gelopen. Zo kan het dus ook. Ik word er nu nog vrolijk van, als ik eraan terugdenk.
Wat leuk Ootje. Ik vind het ook altijd erg leuk als je even zo'n moment van contact hebt. Daar wordt een mens blij van. Zeker in deze tijd van social distancing ; )
Als je op lange kilometers loopt dan snap ik heel goed dat er niet gegroet word dat doe ik zelf ook als ik het zwaar krijg. Echter bij 5-10km of misschien zelfs nog 15km is groeten gewoon normaal voor mij want dit zijn korte loopjes maar gaan we naar de 20 of 25 ja dan gaat het me toch wat moeilijker af en groet ik veelal niet