Regelmatig gaan personages in boeken hardlopen, of wordt hardlopen besproken! Daarom heb ik op Ren mama, ren een speciale rubriek, gevuld met passages uit boeken over hardlopen. Dit keer een passage uit Het Mysterie van Anton de Wit. Daarin lees je hoe een kerkganger kan kijken naar een hardloper.

Hardlopen in Het Mysterie

'We kruisen elkaar op de brug. We zien elkaar. Ik zou je graag de hand willen schudden. Ik vermoed dat het iets te maken heeft met een gevoel van herkenning. Dat heb je soms al na één oogopslag. Het is een herkenning in weerwil van de verschillen tussen ons.

Jij rent, ik wandel.

Jij loopt de stad uit, ik loop de stad in. Jij jogt een rondje voor je gezondheid, ik ga naar de vroege mis in de kerk. Ook voor mijn gezondheid, maar dan op een andere manier.

We verslijten elkaar voor gek

Als jij zou weten dat ik naar de kerk ging, zou je me vast voor gek verslijten. Zoals ik jou toch zeker een ogenblik voor gek heb versleten omdat jij je op een koude en mistige zondachtend de benen uit het lijf gaat rennen terwijl ieder normaal mens nog in bed ligt. We kruisen elkaar dus op de brug, houden elkaar een moment voor idioot, en begrijpen vervolgens dat we in hetzelfde idiote schuitje zitten. Wat zou ik je graag aanspreken. Om te vertellen dat het misschien zo idioot nog niet is wat wij doen.

Wij zoeken, jij en ik. Zonder dat iemand ons daartoe gedwongen heeft, kiezen wij ervoor om zondagmorgen in alle vroegte op te staan om iets te gaan doen waarvan we vermoeden dat we er beter van worden.

Terwijl iedereen nog slaapt, ondernemen wij een zoektocht. Om het wat plechtiger en archaïscher te zeggen: een queeste. Dat is natuurlijk een wat pompeus woord voor wat we doen (respectievelijk een stukje rennen en een potje bidden), maar ik houd er toch wel van, omdat het herinnert en ongetwijfeld verwant is aan het Engelse woord 'question'. Een zoektocht is een vraag die zich vertaalt in fysieke beweging.

Ik vermoed dat wij dezelfde vraag hebben.

'Wat is de zin van ons leven? Heeft het überhaupt betekenis? Hoe moet ik leven? Wat moet ik hopen, geloven, liefhebben?'

Voor een deel schuilt het antwoord op die vragen al in het feit dat wij zoeken: als niets er echt toe deed, hadden wij dan immers de moeite gedaan om op een mistige zondagochtend ons bed uit te komen? De betekenis van een handeling schuilt zo vaak in de uitvoering ervan.

Bij jou is dat nog duidelijker dan bij mij, omdat jij geen bestemming hebt. Jij trok vanochtend je loopschoenen aan en trok de voordeur achter je dicht, om uiteindelijk weer bij dezelfde voordeur aan te komen. Je had dus eigenlijk net zo goed thuis kunnen blijven.

Wij weten beiden beter. Onze bestemming doet er veel minder toe dan de weg die wij afleggen, dan het kale feit zelfs dát wij een weg afleggen. Wij leggen een weg af omdat wij op zijn minst het vermoeden, de intuïtie hebben, dat het ertoe doet.'

Nawoord

Is het niet prachtig? Ik vind het mooi de vergelijking en overeenkomsten tussen kerkganger en hardlopen mooi. Beide staan vroeg op, beide zoeken iets!

Praktische informatie

Interesse in dit boek? Je vindt Het Mysterie voor 14,95 bij bol.com.