Hardlopen als therapie

Ik geloof met hart en ziel in de therapeutische werking van hardlopen. Toegegeven, je problemen verdwijnen er niet door, maar je voelt je onvermijdelijk beter na een loop.

Hoezeer hardlopen kan helpen bij de pieken en dalen op je levenspad wordt prachtig beschreven door Karin Kuiper in haar boek ‘Je mag me altijd bellen’. Ze beschrijf hierin de eerste 1001 dagen na het overlijden van haar man, en vader van haar drie jonge kinderen, en het rouwproces dat ze doormaakt.

‘Er zijn niet veel dingen meer waarmee ik mezelf tegenwoordig nog echt een plezier doe, maar hardlopen is er een van. Hoe ellendig ik me ook voel, als ik een uurtje op de hei ben geweest, ben ik er een stuk beter aan toe en zie ik er een stuk beter uit dan daarvoor.

Ik liep al jaren één of twee keer per week, maar toen Karel steeds zieker werd, ging ik meer en meer hardlopen – om de paniek de baas te blijven, om tijdens het lopen na te kunnen denken over nare dingen, om te ontspannen, om in conditie te blijven, om endorfine te produceren. (…) Altijd liep ik mijn vaste rondje van tien kilometer; en altijd weer liep ik het in dezelfde tijd – want mijn enig doel was endorfine maken, en dat ging prima met tien kilometer in één uur.(…)

Geen mens die weet dat ik mijn tien kilometers hard nodig heb om de zucht naar alchohol beheersbaar te houden. Niemand die weet dat ik zonder mijn tien kilometers helemaal geen geduld meer kan opbrengen voor de kinderen, dat ik dan zo slecht slaap dat ik binnen de kortste keren overspannen word, me zorgen ga maken over geld en binnen vier weken naar depressiviteit neig. Geen hond die weet dat de laatste tien minuten op de hei de gelukkigste tien minuten van mijn dag zijn – de enige gelukkige minuten van mijn dag zijn.

Anderen weten niet van de endorfine die nog urenlang dor mijn lijf stroomt en die ik zo bitter hard nodig heb – als antigif voor de stresshormonen en de angst voor de toekomst – als ze het wisten dan had ik dagelijks oppas voor ‘mijn rondje’, als ze het wisten dan zouden ze beslist zorgen dat ik tenminste kon hardlopen.

Jammer dat ik het ze niet kan uitleggen.’

Karin je hebt het zojuist prachtig uitgelegd, en ik denk dat meer mensen het begrijpen dan je misschien denkt.