'Daar kunnen mijn knieën niet tegen,' of 'Dat kan mijn lichaam niet aan!'

Het zijn veelgehoorde argumenten die mensen aandragen als het om hardlopen gaat.

Maar zo zwart wit is het meestal niet. Zo dacht Eva (46) dat ze het hardlopen verder wel kon vergeten nadat ze kampte met shin splints. Maar sinds ze haar hardlooptechniek aanpaste, en minder op haar hakken landt, loopt ze weer!

Eva rent!

Eva: 'Als student deed ik aan wedstrijdroeien, en als conditietraining moesten we hardlopen. Maar na een jaar kreeg ik shin splints, en stopte ik. Ik dacht dat ik nooit meer zou kunnen hardlopen. Want als ik bijvoorbeeld moest rennen om de trein te halen, voelde ik het alweer.

Ik pakte het hardlopen weer op toen mijn sportschool moest sluiten. Ik was daar net een jaar bezig. Ik was al een beetje afgevallen en zat véél lekkerder in mijn vel. Ik wilde dus blijven bewegen. Via de hockeyclub van onze vier kinderen kreeg ik een loopschema en zo ben ik weer begonnen.

Ik denk dat ik vroeger teveel op mijn hakken landde. Ik probeer erop te letten om dat minder te doen. Soms voel ik mijn schenen nog wel, maar niet ernstig. Gelukkig ging mijn sportschool op een nieuwe locatie verder, en nu combineer ik het hardlopen met zumba, pilates en bodypump.

Mijn loopweek

Ik loop 1 keer per week. Behalve als de sportschool dicht is, of we op vakantie gaan. Dan loop ik vaker. Ik loop het liefst in het buitengebied. Met vijf minuten wandelen ben ik onze wijk uit. Ik loop dan langs de Hollandse IJssel, en over de dijk tussen de weilanden. Ik vind asfalt fijner lopen dan klinkers en stoepjes. Maar dit betekent niet dat ik in the middle of nowhere of in een bos loop.

Ik loop meestal alleen. Maar op dit moment train ik samen met een buurvrouw voor de 10km in Rotterdam. We hebben nu twee keer samen gelopen en we hebben ongeveer hetzelfde tempo, dus dat is leuk. Maar alleen kun je echt gaan wanneer je wilt. Als ik geen groepslessen zou doen, zou ik me misschien aanmelden voor een loopgroep voor de gezelligheid en de motivatie.

Hardloopmotivatie

Hardlopen betekent tijd voor mezelf. Ik heb twee jongens van 16 en 14 en een jongen/meisje tweeling van 10 jaar, dus het is best een druk gezin. Ik combineer dat met drie dagen werken bij een verzekeringsmaatschappij.

Ik loop vaak op zondag. Op die dag ontbijten we gezellig met z'n zessen, en dan weet ik dat ik dat croissantje al echt verdiend heb! Fitter zijn en een strakker lichaam zijn hele fijne gevolgen van hardlopen. Als we bij zumba opeens een tussendoortje doen met veel knieheffen en springen, dan kan ik het echt makkelijk volhouden.

Lichaam en geest zijn met elkaar verbonden. Als ik een paar dagen niet gesport heb voel ik me niet zo lekker in mijn vel. Dan verheug ik me er echt op om weer te gaan lopen.

Ik ben er trots dat ik het hardlopen weer opgepakt heb. Dat ik het kán motiveert me bovendien om ook andere dingen te doen die ik altijd vermeed. Zoals een presentatie houden op mijn werk.

Mijn toekomst als hardloopster

Ik wil graag blijven hardlopen. Of ik een langere afstand wil lopen dan 10 kilometer weet ik niet. Want dan zou ik denk ik vaker moeten trainen. En ik wil mijn groepslessen niet vervangen door hardlopen. Maar ik merk wel dat ik steeds makkelijker herstel en dus vooruitga. Eigenlijk ben ik wel benieuwd waar mijn lijf nog toe in staat is.

Mijn boodschap voor moeders die willen gaan hardlopen

Gewoon beginnen met een eenvoudig schema. Ik hoor goede verhalen over Evy. Het valt niemand op als je hardlopen afwisselt met wandelen. Je kunt meer dan je denkt.'