'Wálk a little straighter daddy,' dreinde de treurige ballade van een kind met een alcholist als vader, door mijn hoofd. 'You're swaying side to side. Your footsteps make me dizzy, daddy.'

Knarsetandend vervloekte ik de dag dat ik deze smartlap ooit op mijn iPod had geïnstalleerd, en kermde ondanks mezelf mee: 'Waaalk a little straighter daddy!'

Toen trof het mij, als een onverwachte studiedag: 'Dit lied gaat over mij!' Het is een boodschap van het universum die me zegt dat ik wat aan mijn loophouding moet doen! En ik rechtte mijn rug en schouders, en rende fier rechtop de zon tegemoet.

En met nieuwe overtuiging kweelde ik: 'Waaaalk a little straighter Mómmy. You're leading me!'