De fazant, de haas en de haan
Tijdens een ochtendloop zag ik een eindje verderop een fazant, een haas en een haan op het zandpad staan. Ze leken in overleg, en ik vreesde dat ik een belangrijke conferentie verstoorde.
Want toen ik met elegante tred kwam aangerend vlogen ze angstig uit elkaar. De fazant nam de eerste afslag links, de struiken in. De haas koos het dichtstbijzijnde hazenpad, maar de haan was in zo'n blinde paniek dat hij recht voor mij uit bleef rennen. Luid kakelend.
'Mannen!' dacht ik minachtend terwijl ik mijn weg vervolgde, met hem voor me uit. 'Als ik een windbuks bij me had gehad, had ik hem recht in mijn vizier!'
Een paar meter verderop, zag de haan het licht, en dook abrupt een struik in. Hij had het overleefd, maar niet dankzij hemzelf!
Hij bofte dat ik telkens weer vergeet om mijn windbuks, fototostel en mobieltje mee te nemen tijdens het hardlopen!
:-))