Als ik tijdens het hardlopen in de verte een groepje bouwvakkers/straatwerkers zie, dan vertraagt onwillekeurig mijn pas. Want die lui kunnen je zelden rustig laten langslopen. Ze moeten altijd wel iets roepen, wat ze zelf meestal erg lollig vinden.

Gisteren zag ik ze in de verte al staan, druk aan het babbelen onderling voor hun bouwkeet. Ik zette me schrap voor de lollige opmerkingen, maar terwijl ik voorbij liep verstómde plotseling hun conversatie, en in doodse stilte draafde ik ze voorbij. Ik voelde hun blikken prikken in mijn billen.
'Had ik nou maar een looprokje aan!' dacht ik, want dat beschermt mijn achterwerk tenminste tegen brutale ogen.

Ik geloof dat ik toch lieve lollige opmerkingen heb, dan stille blikken...