Vorig jaar beet een agressieve Bouvier mij zo maar in de billen. En zoals kinderen graag beweren: 'Hij begon! Ik deed helemaal niks!'

Het enige dat ík deed was langs rennen. De eigenaresse putte zich uit in excuses, maar het kwaad was al geschied. Ik moest een tetanusinjectie en hield er een panische angst en eorme weerzin voor honden én hun lakse baasjes aan over.

Wat gebeurt er nou vanochtend? Die mevrouw had haar rothond wééer los laten lopen! Een moeder fietste er langs met haar zoon, en het beest doemde plotseling op in de mist! Ze ging het doorgeven aan de directrice van de school, en als ik het goed heb betekent dit het doodvonnis van die hond. Want dit is de zoveelste keer dat het kreng los loopt.

En het spijt me wel, maar ik gun het hem van harte.

Als het om die hond gaat voel ik me net zo agressief worden als hij… Maar ik bijt tenminste niet.

Leestip: Hardlopen met hond