Vijf jaar na de geboorte van haar zoon Vincent (9) torste Anke (42) nog altijd een aantal zwangerschapskilo's met zich mee. Met behulp van Weight Watchers viel ze tien kilo af. Vervolgens begon ze voorzicht met hardlopen met behulp van Evy. En ze vond het heerlijk. Al snel liep ze 1 kilometer zonder te hoeven wandelen. Begin april had ze Evy's programma doorgewerkt en kon 5 kilometer aan één stuk lopen op Goede Vrijdag. Het loopvirus had Anke te pakken en ze begon meteen aan de volgende uitdaging: 10 kilometer met Evy.

Dit is Anke's hardloopverhaal.

Hardloopgewoontes

In 2013 werd ik lid van een hardloopclub in mijn stad Almere en ging ik gericht aan het trainen voor de Almere City Run van 21,1 kilometer. Ik kreeg een schema mee naar huis en vanaf dat moment train ik eigenlijk meestal 4 keer per week.  Een jaar geleden liep ik nog het liefst in de stad, maar dat is radicaal veranderd. Van asfaltloper ben ik veranderd in iemand die bosgrond en bomen verkiest boven verlichting en huizen.
Ik loop vaak met ‘n loopmaatje: inmiddels heb ik een paar verschillende ‘maatjes’. Dat is gezellig. Ik loop ook graag alleen en vind de grootste uitdaging om zelf mijn route uit te zoeken. Zie ook Een hardlooproute maken. In de groep vind ik al snel dat ik te weinig ‘presteer’ ten opzichte van de rest.

Hardloopwedstrijden en evenementen

Ik doe mee aan hardloopwedstrijden om een doel te hebben, en op dat ene moment te kunnen laten zien waar ik sta en wat ik kan. Écht voor het plezier heb ik nog maar een paar keer aan een wedstrijd meegedaan. Voor een prijs ga ik niet. Mijn medailles liggen in een laatje.

Ik heb twee uur en twintig minuten lang genoten van de Almere City run van 21,1 kilometer. Daarna wilde ik graag voor mijn veertigste verjaardag een hele marathon lopen. It never happened. Wegens de stormachtige weersomstandigheden werd de Berenloop marathon op Terschelling, waar ik zo druk naar toe had getraind, afgelast.

Voor mijn veertigste heb ik geen marathon meer kunnen lopen. Maar een maand na mijn veertigste verjaardag heb ik in Spijkenisse alsnog mijn belofte ingelost. Ik vond het mentaal extreem zwaar om ‘even’ zes weken door te trainen en ook de marathon zelf was onmenselijk zwaar. Het duurde niet alleen bijna 2 uur langer dan mijn bevalling, maar bevallen viel mij ook gemakkelijker.

Hardloop motivatie

Na de marathon wilde ik sneller worden op de 10 kilometer, en de halve marathon in 1 uur en 50 minuten lopen. Via internet vond ik een schema, maar achteraf bleek dat niet bij me te passen en raakte ik geblesseerd. Na een verplichte zomerstop in verband met werk (dan bedoel ik: ik liep maar twee keer per week) won ik een bronzen medaille op de tien kilometer. Maar in plaats van trots te zijn daarover, was ik woedend op mezelf: ik vond dat ik binnen 50 minuten had moeten lopen en ik had er 12 seconden te lang over gedaan! Het plezier in het lopen was helemaal verdwenen. Mijn motivatie was dus lange tijd ambitie. Ik staarde me blind op tijden, afstanden en snelheid. Zo leuk als het was toen ik in mijn eentje door de smeltende sneeuw ploegde was het niet meer.

Ik voelde dat het anders moest: hardlopen moest weer leuk worden. Voor mijn 41ste verjaardag deed ik mezelf een groot plezier door contact op te nemen met een hardlooptrainer. Voor 2015 waren de doelen niet om een razendsnelle (halve) marathon te lopen of de tien kilometertijd te verbeteren: het hoofddoel was om het plezier in het lopen terug te vinden. Ik kreeg een schema van de trainer dat elke vier weken kan veranderen. Daarin moest ik vooral leren langzaam te gaan lopen en onverharde wegen op te zoeken. Langzaam maar zeker werd modder, verdwalen en traag door het bos lopen een bevrijding.

De rust keerde terug en daarmee was het blessureleed verleden tijd. Ik leerde te vertrouwen op mijn eigen hartslag. En toen waren daar mogelijkheden voor een herkansing op de marathon. Mijn trainer hielp me door de voedings-worsteling heen en ik liep trouw mijn lange afstanden. Half oktober liep ik in mijn geboortestad Eindhoven naast mijn vader naar de start van de marathon. Mijn loopmaatje hielp me door de laatste tien loodzware kilometers heen en na 4 uur en 5 minuten kwam ik over de finish. Eenmaal over de startstreep heb ik genoten. Ook deze keer was de marathon een beproeving, maar nu kon de ervaring zich meten met een bevalling en was het allebei op eigen wijze uniek en meeslepend.
Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit nog stop met hardlopen. Ik wil graag trailruns lopen. Dat is het doel voor 2016.

Hardlopen en moederschap

Voor zowel hardlopen als moederschap heb je doorzettingsvermogen nodig. En ik denk dat ik door hardlopen een betere moeder kan zijn, omdat ik meer ontspannen ben. Ik loop graag samen met Vincent. Als ik vraag of hij mee wil hardlopen, roept hij: 'JA!' Afgelopen week liepen we samen 9 kilometer. Ik zie een ambitieuze kleine doorzetter naast me. Van wie zou hij dat hebben? 😉

Twee jaar geleden ging hij bij de atletiekclub, maar werpen en springen was niet zijn beste kant. Rondjes lopen over de baan deed hij het liefste. Dit jaar is hij van atletiek overgestapt naar de triatlon, omdat er naast een loper ook een waterrat in verstopt zit.

Hardloop apps en gadgets

Mijn Garmin horloge en hartslagmeter zijn onmisbaar. Ik neem ook graag mijn iPhone mee: om met Runtastic de run op te nemen en eventueel voor muziek. Ik loop ook steeds vaker met mijn Camelbak: een hardlooprugzakje om onder andere water in te stoppen. In het begin liep ik alleen maar met muziek, maar tegenwoordig loop ik vooral te kwebbelen! Soms vind ik het leuk om hele 'averechtse' muziek te luisteren en dan zet ik klassieke muziek op terwijl ik door de modder ploeter.

Hardloopkleding en schoeisel

Ik draag eigenlijk altijd dezelfde kleren: een lange of korte zwarte broek van Leontien en een t-shirtje. Ik koop weinig nieuwe spullen, want de kleding die ik nu heb zit allemaal heel erg lekker.
Hardloopschoenen kopen vind ik niet leuk, maar wel belangrijk. Daarnaast heb ik gemerkt dat dat sokken zeker zo belangrijk zijn, maar daar hoor je nooit iemand over! Ik heb van die herzog compressiekousen en daar zweer ik bij, hoe lelijk ze ook zijn. Ik loop op Brooks. Die passen mij gewoon het beste. Ik heb ook Asics, maar de Brooks passen me al 3 jaar lang. Ik koop twee paar schoenen per jaar.

Hardloopinspiratie

Mijn trainer is mijn grote inspiratie. Hij is mijn allergrootste held op hardloopgebied. Mijn favoriete boek over hardlopen is van Jolanda Linschoten, waarin ze schrijft hoe ze dwars door Engeland loopt. Wat een droom is dat. Ik leen de Runner's World van een loopmaatje, maar meestal voel ik me daarna een slome hardloper. Het gaat bijna altijd over mensen die superhard lopen.
Het ondergaan van de beleving; het doorzetten; het opzoeken en overgaan van grenzen: zowel fysiek als mentaal.

Mijn boodschap voor moeders die willen gaan hardlopen

Gaan. En als je geen zin hebt, gewoon met jezelf afspreken dat je een kwartiertje gaat lopen. Daarna heb je altijd een goed gevoel. Hardlopen is het ondergaan van de beleving. Het doorzetten; het opzoeken en overgaan van grenzen: zowel fysiek als mentaal.
Sinds twee jaar hou ik een blog bij. Ik begon ermee na een tien kilometer wedstrijd in Schoorl, waarin me duidelijk werd dat lang niet iedereen in mijn omgeving begrijpt wat ik aan het doen ben met hardlopen. Nu leest mijn moeder ook mee!