Ik doe 'Een Jezus'

Terwijl ik mij een weg ploeterde over het pittoreske, maar modderige, bospaadje zag ik het plotseling opdoemen: een waterplas ter grootte van het meer van Galilea.

Zoekend keek ik naar zijkanten, in de hoop daar een stukje droog land te vinden, zodat ik er om heen kon rennen. Maar de bermen hadden de strijd tegen het water al lang geleden opgegeven, en ik wist: ik zal Een Jezus moeten doen.

In de bijbel wandelt Jezus namelijk óver het water, en ik besloot dat aangezien ik er niet om heen kon, ik zó hard over het water zou rennen dat mijn voeten het niet zouden raken! Ik zou rénnen op water! Kortom ik zou Een Jezus doen.

Ik nam een flinke aanloop, zette af, en voelde onmiddellijk het koude water mijn schoenen binnengolven. En ik wist: Jezus ben ik duidelijk niet. Met klotsende schoenen verliet ik de waterplas aan de andere kant, en dacht bezorgd aan verkoudheden en virussen.

Maar net als je denkt dat het niet erger kan, wordt het ineens beter! Dankzij mijn lichaamstemperatuur warmde het water in mijn schoenen in no time op tot een aangename zevenendertig graden, en voelde ik het water niet eens meer.

En ik filosofeerde over het levenspad, waarop je soms ook waterplassen vindt waar je dwars door heen moet, omdat er nu eenmaal niets anders op zit.

Mijn Jezus is weliswaar niet gelukt, maar dat wil niet zeggen dat ik de overkant niet heb bereikt!

Similar Posts

5 Comments

  1. Wat een wijsheden allemaal. Ik weet er nog een: what doesn't kill you makes you stronger. Ik hoop dat de virusjes je neit te pakken hebben gekegen. Leuk blogje, eigenlijk.

  2. Ja hè, Running Rapunzel! Ik verheug me er al op als ik nieuwe schoenen nodig heb: dan kunnen ze in de sportwinkel mooi zien dat ik niet zo maar een 'zondagslopertje' ben!

    Hoe ouder en viezer mijn schoenen er uit zien, hoe echter ik mij voel als loper.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.